Υπάρχει Θεός;

Μια ιστορία που κινείται στα πλαίσια της προηγούμενης αλλά μάλλον αληθινά αληθινή....

Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του, για την σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης στον Θεό.

Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;

Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.

Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;

Φοιτ.: Φυσικά.

Καθ.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;

Φοιτ.: Ναι

Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τονΘεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;

Φοιτ.: ...
Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις,έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε μικρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;

Φοιτ.: Όχι.

Καθ.: Ποιός δημιούργησε τον διάβολο;

Φοιτ.: Ο...Θεός...

Καθ.: Σωστά. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Αρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;

Φοιτ.: ...

Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;

Φοιτ.: Μάλιστα.

Καθ.: Λοιπόν, ποιός τα δημιούργησε;

Φοιτ.: ....

Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;

Φοιτ.: Όχι, κύριε.

Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό σου; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;

Φοιτ.: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.

Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;

Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.

Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.

Φοιτ: Καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;

Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;

Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.

Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...

Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;

Καθ.: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;

Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως...Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.

Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ;

Φοιτ.: Κύριε, ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.

Καθ.:Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;

Φοιτ.: Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωήκαι μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου, καθηγητά διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;

Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.

Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;

Καθ.: ....

Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκετε την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;

Καθ.: ....

Φοιτ.: Υπάρχει κάποιος στην τάξηπου να έχει δει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Κανένας. Άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη ισχυρίζεται ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;

Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.

Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε... Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.

Αυτός ο νεαρός φοιτητής ήταν ο.... ALBERT EINSTEIN...

Ο Μικρός Σκεπτικιστής

Πόσο διαφέρει πραγματικά ο θάνατος από τη ζωή....;;;;
Μικρή ιστοριούλα που τα (υπο)ννοεί όλα!

O Μικρός Σκεπτικιστής

Στην κοιλιά μίας εγκυμονούσας γυναίκας, υπάρχουν τρία έμβρυα. ¨Ενα από αυτά είναι ο μικρός πιστός, ένα ο μικρός δύσπιστος και ένα ο μικρός σκεπτικιστής.

Ο μικρός δύσπιστος ρωτά: "Πιστεύετε, πράγματι, ότι υπάρχει ζωή μετά την γέννηση;"

Ο μικρός πιστός λέει: "Ναι, βεβαίως υπάρχει. Η ζωή μας εδώ, προορίζεται μόνο για να μεγαλώσουμε και να προετοιμασθούμε για την ζωή μετά την γέννηση για να είμαστε αρκετά δυνατοί για αυτό, το οποίο μας περιμένει".

Ο μικρός σκεπτικιστής: "Σαχλαμάρες, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Πως μπορεί να είναι μία ζωή μετά την γέννηση;"

Ο μικρός πιστός:"Δεν το γνωρίζω ούτε εγώ. 'Ομως, σίγουρα θα υπάρχει περισσότερο φως από ότι εδώ. Και ίσως να μπορούμε να περιφερόμαστε και να τρώμε με το στόμα".

Ο μικρός σκεπτικιστής: "Tι ανοησίες! Να περιφερόμαστε, αυτό είναι αδύνατον να συμβεί. Και να τρώμε με το στόμα, τι περίεργη ιδέα! Αφού υπάρχει ο ομφάλιος λώρος, ο οποίος μας θρέφει.Εκτός αυτού, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ζωή μετά την γέννηση, διότι ο ομφάλιος λώρος είναι ήδη πολύ κοντός".

Ο μικρός πιστός: "Μα ναί, σίγουρα είναι δυνατον. Θα είναι, μόνο, όλα λίγο διαφορετικά".

Ο μικρός σκεπτικιστής:"Δεν έχει επιστρέψει ποτέ κανείς μετά την γέννηση. Με την γέννηση τελειώνει η ζωή. Και η ζωή είναι ένα μαρτύριο. Και σκοτεινή."

Ο μικρός πιστός: "Έστω και αν δεν γνωρίζω ακριβώς πώς είναι η ζωή μετά την γέννηση, θα δούμε την μητέρα μας και εκείνη θα μας φροντίζει."

Ο μικρός σκεπτικιστής: "Μητέρα;!;Πιστεύεις ότι υπάρχει μητέρα; Τότε, πες μου παρακαλώ πού είναι;"

Ο μικρός πιστός: "Εδώ, παντού, γύρω μας. Βρισκόμαστε μέσα της και ζούμε μέσω εκείνης. Χωρίς εκείνην δεν θα μπορούσαμε να υπάρχουμε."

Ο μικρός σκεπτικιστής: "Βλακείες! Δεν έχω αντιληφθεί τίποτα για μία μητέρα, επομένως, δεν υπάρχει ούτε αυτή.

Ο μικρός πιστός: "Καμμιά φορά, όταν δεν μιλάμε καθόλου, μπορείς να την ακούσεις να τραγουδάει. Ή να την αισθανθείς όταν χαϊδεύει τον κόσμο μας."

Τότε, ρωτάει ο μικρός δύσπιστος: "Αν όντως, υπάρχει ζωή μετά την γέννηση, θα τιμωρηθεί ο μικρός σκεπτικιστής επειδή δεν πίστευε σε αυτήν;"

Ο μικρός πιστός: "Δεν ξέρω. Αλλά ίσως να φάει μία στον ποπό για να ανοίξει τα μάτια του και να αρχίσει να ζει."

Κρύβουμε έναν αρχάγγελο μέσα μας

Πέρασε πραγματικά πολύς καιρός και τώρα που κάθομαι ψιλοάρρωστη στο σπίτι έχοντας κάνει με τον εαυτό μου μια περίεργη μικρή επιστροφή στο σημείο μηδέν, ένιωσα ξαφνικά την ανάγκη να μοιραστώ αυτή την παράξενα υπέροχη ιστορία σε μορφή βίντεο, η οποία όσες φορές κι αν τη δω, με κάνει να θέλω να κλάψω....
Μην ξεχνάμε τα όνειρά μας κι αυτό που θέλουμε πραγματικά να γίνουμε...Ξεχνάμε πως στην "πραγματικότητα" ότι σκεφτόμαστε γινόμαστε. Ενώ, κατά βάθος, μπορούμε να πετάξουμε γιατί δεν είναι κάτι που έχουμε να μάθουμε, αλλά κάτι που έχουμε ξεχάσει και στο χέρι μας είναι να θυμηθούμε.
Γιατί όλοι κρύβουμε έναν....

Μια παλιά ιστορία.....

Με αφορμή μια ανάρτηση του Ευρύνοου που μου ξύπνησε και κάποια βαθύτερα αισθήματα, άφησα μια παλαιότερη ανάρτηση που έγραφα και προσπαθούσα να τελειώσω τόσο καιρό για να πιάσω αυτήν...
Είναι κάποια ιστορία που ίσως χρειάζεται να ειπωθεί τελικά. Την άκουσα και δεν μπορούσα να την πιστέψω ενώ ταυτόχρονα την πίστευα με όλη μου την καρδιά. Ακόμα δεν έχω καταλάβει αν είναι αλήθεια ή ψέματα, ακόμα δεν έχω συγκεντρώσει καν όλα τα κομμάτια του παζλ για να τη δω ολόκληρη στο σύνολό της. Αλλά θα πω ότι μπορέσω από την ιστορία αυτήν...

Ήταν κάποτε μια νεαρή κοπέλα. Δεν έμαθα πως γεννήθηκε ή από ποιους γονείς. Σε μια παραδοσιακή κοινωνία, ήταν κάτι σαν η σοφή - τρελή του χωριού. Όλοι ήξεραν πως ήταν αλλοπαρμένο πλάσμα, αλλά αυτή η τρέλα της άρεσε τη ίδιας γιατί μπορούσε να κάνει ότι ήθελε, να πάει όπου ήθελε, να μιλάει και με όποιον ήθελε...
Γιατί αντί να μιλήσει στους ανθρώπους, η κοπέλα προτιμούσε περισσότερο να μιλάει στα ζώα, στα πουλιά και στα δέντρα της εξοχής και του διπλανού δάσους. Ήταν απίστευτο αλλά όντως μπορούσε να τα ακούσει και να καταλάβει έτσι τι ήθελαν ή τι μέρος του κύκλου της φύσης μουρμουρούσαν αέναα. Κι έτσι μπορούσε κι η ίδια να μπει σε επικοινωνία μαζί τους.
Και μόνο με την προσφορά του σεβασμού και της παρουσίας της και την συναίσθηση όλων των ζωωτήτων που υπήρχαν και ζούσαν γύρω της, μιμούμενη ταυτόχρονα τους ήχους όλων αυτών που άκουγε, μπορούσε κι έμπαινε σε μια ζωντανή επικοινωνία μαζί τους. Είχε μάθει, νιώθοντάς το και σε κάθε εκατοστό του κορμιού της, πως ήταν μέρος ενός ευρύτερου όλου και αποδεχόμενη αυτό, μπορούσε να έρθει σε πραγματική επαφή με το όλον.

Υποψιάζομαι πως έβλεπε πως οι άνθρωποι δεν ένιωθαν το ίδιο. Κι αυτός ήταν ο λόγος που δεν τους πλησίαζε τόσο όπως τα ζώα. Δεν έμπαινε σε ουσιαστική επικοινωνία μαζί τους όπως έμπαινε με την φύση. Έμενε μαζί τους αλλά ουσιαστικά προτιμούσε να μην ανήκει σε αυτούς. Να μην είναι μέρος της κοινωνίας των ανθρώπων. Κι αυτό πρέπει να ήταν το μοιραίο σφάλμα της. Αν μπορούσε να ανοιχτεί εξίσου και να επικοινωνούσε καλύτερα με τους ανθρώπους, θα είχε προλάβει πολλά δεινά...

Έτυχε μια μέρα, χαμένη στο δάσος και στον δικό της κόσμο που ήταν όπως συνήθως, να τη δουν τρεις άντρες. Τι τους οδήγησε ακριβώς, δεν το ξέρω. Να 'ταν η λαγνεία μόνο; Να ήταν και μια αίσθηση τιμωρίας; Να ήταν και η προσπάθεια να κατακτήσουν το άπιαστο ή ότι φαινόταν στα μάτια τους πως τους περιφρονούσε; Είχε ξυπνήσει το κτήνος μέσα τους.
Και η κόρη αυτό το κτήνος και το απέστρεφε και την έλκυε ταυτόχρονα, αυτό είναι κάτι περίεργο και δυστυχώς, μάλλον κάτι πιο αρχαίο. Ήταν και κάτι που είχε μέσα της. Ήταν και τολμηρή από μόνη της.
Κατάφεραν να την πιάσουν και να τη βιάσουν. Δεν έφτανε μόνο αυτό, της έκοψαν και τη γλώσσα...Δεν έχω μάθει ακόμα γιατί ακριβώς. Για να μη το πει στους συγγενείς, στα άλλα μέλη της κοινωνίας ή στην ίδια φύση και τους τιμωρήσει; Για αυτό ακριβώς, για ποιο λόγο της έκοψαν και τη γλώσσα, είναι που έχω τη μεγαλύτερη απορία από όλα. Γιατί επηρέασε και όλη τη μετέπειτα πορεία της.

Δεν ήταν μόνη της, ήταν και κάποιος εκεί πέρα, φίλος της ή παλιός φίλος της, μπορεί κι ακόμα και εραστής της. Την ήξερε αρκετά, είχε ακούσει μάλλον κάτι κι είχε τρέξει να προλάβει να τη σώσει, αλλά ήταν πολύ αργά. Ματωμένη πια την κρατούσε στην αγκαλιά του κι έκλαιγε απαρηγόρητος Πολύ αργά όμως, η γλώσσα της είχε κοπεί ήδη. Δεν θα μπορούσε να μιμηθεί ξανά τους ήχους της φύσης και να μιλήσει με τα ζώα και τα πουλιά. Δεν θα μπορούσε καν να μεταφέρει ότι μπορούσε από αυτό στους ανθρώπους. Δεν είχε κανένα λόγο πια να χαρεί. Ήταν χαμένη ολοκληρωτικά.
Παίζει και η πιθανότητα πως αυτός ο άνδρας που την αγκάλιασε και να ήταν ένας από τους βιαστές της, αλλά δεν έχει σημασία...

Σημασία έχει ότι τελικά η γυναίκα απομονώθηκε τελείως. Την παρακάλεσε ο άνδρας με όλη του τη δύναμη για να σωθεί η ίδια, αλλά εκείνη έφυγε και χώθηκε βαθιά στο δάσος, μόνη της, μη μπορώντας να μιλήσει με κανέναν πια και μη θέλοντας άλλο πια να το κάνει. Τα είχε απαρνηθεί όλα. Δεν μπορούσε να τη σώσει κάτι τότε... Κι έμεινε στον κόσμο της σιωπής, για πόσο διάστημα...δεν το γνωρίζω ακόμα.

Αυτά είναι που γνωρίζω από την ιστορία. Λυπητερή δυστυχώς, αλλά η ελπίδα υπάρχει γιατί πάντα μπορούμε να μάθουμε από τα λάθη μας.

Σας φιλώ από τα βάθη της καρδιάς μου

Ένα βραβείο και η πορεία συνεχίζεται...

Ναι έχει περάσει καιρός...και μου έλειψε πολύ! Μου έλειψε να κάθομαι να γράφω σε αυτό στο μπλογκ που είναι από μόνο του ένα παραθυράκι προς εσάς αλλά και προς τον κόσμο όλο.

Συνέβησαν πολλές αλλαγές στη ζωή μου αυτό το διάστημα κι άλλες υποχρεώσεις τις οποίες έπρεπε να βγάλω εις πέρας.
Ξεκίνησε με τη νέα δουλειά στην οποία ελπίζω να προσαρμόζομαι καλύτερα και κορυφώθηκε με την χθεσινή παράσταση στο χορό στην οποία τα έδωσα όλα.
Ακόμα και οι απογοητεύσεις που μου ήρθαν από την παράσταση μου θυμίζουν πως στην ουσία αυτό που έχει σημασία είναι να χορεύεις επειδή το επιθυμεί πραγματικά η ψυχή σου. Να χορεύεις επειδή το θέλεις. Να αφήνεσαι ελεύθερη μέσα από το χορό.
Οι τεχνικές και τα βήματα έχουν πολύ λιγότερο σημασία στο τέλος. Γιατί και το καλύτερο κομμάτι που πέτυχα ήταν αυτό που ήταν πιο δύσκολο για μένα να μάθω. Κι αυτό γιατί πραγματικά το χόρεψα, μη σκεφτόμενη τις αδυναμίες μου και δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο εκείνη τη στιγμή. Και πέτυχε με όσα μου είπαν :)

Το ίδιο προσπαθώ να πετύχω στη δουλειά. Να μου αρέσει αλλά και να κάνω επίσης αυτά που μου αρέσουν, είτε χόμπυ είτε αναζητήσεις είτε άλλα. (Αν έβγαζα τα προς το ζειν γράφοντας πολύ καλά θα 'ταν, και ακόμα πιστεύω σ' αυτό! :))

Θα αναφέρω κι ένα κάπως ευαίσθητο θέμα, αλλά το σκέφτομαι τελευταία με τόσους ανθρώπους που φύγανε από αυτά τα γήινα πεδία, όπως πρόσφατα ένας από τους καλύτερους χορευτές και μουσικούς, ο Michael Jackson.
Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να φύγει πριν τα 60 του παρά τα τόσα προβλήματα υγείας που είχε. Φύγανε κι άλλοι, φύγανε κι επίσης άνθρωποι που είχα γνωρίσει κάποτε προσωπικά. Δεν έφυγε ωστόσο ο φίλος από το εγκεφαλικό για τον οποίο ακόμα ελπίζω, αν και είναι εγκλωβισμένος σε αυτήν την κατάσταση.
Απλά όταν ο Λύκος μου είπε ότι φύγανε πολλοί από τη συγκεκριμένη γενιά, αντανακλούσε τη σκέψη μου. Κι αναρωτιέμαι για αυτούς που θα μείνουν και πόσοι θα ζήσουν το 2012 και πόσα πράγματι αυτό θα αλλάξει ή θα μπορέσει να αλλάξει?

Μάλλον έχω τραβήξει μακριά τις σκέψεις μου. Θα τελειώσω όμως με κάτι ευχάριστο. Υπάρχει ένα βραβείο που είδα από την αρχή να κάνει το γύρο της μπλογκόσφαιρας. Το παρατηρούσα για το πόσο γρήγορα μεταφερόταν από τον ένα μπλόγκερ στον άλλον, πόσο γρήγορα στην ουσία μεταδίδονται και διαδίδονται τα πράγματα μέσα από αυτόν τον χώρο. Κι αυτό μου άρεσε. Σαν να υπάρχει μια συνεχής ροή, επικοινωνία και εκτίμηση. Μια πορεία που θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα. Σαν την ίδια τη ζωή.

Και ναι δεν περίμενα να φτάσει σε μένα γρήγορα και μάλιστα από δύο άτομα.:-) Και με πρόλαβαν γιατί ευχαρίστως θα το έδινα και στις δύο! :-)))
Ευχαριστώ πολύ τη Mermy και τη Γαλάτεια για το βραβείο Φαντασίας που ελπίζω να αξιοποιήσω δημοσιεύοντας ίσως και καμιά ιστορία. Είναι και το πρώτο βραβείο που μου απένειμαν ποτέ από δω.

Με τη σειρά μου το χαρίζω σε 5 + 1 αγαπημένα blog τιμώντας κι αυτά που το αξίζουν το βραβείο και δεν το έχουν πάρει ακόμα.

Green Lion γιατί η θέληση της φαντασίας σου αποτελεί και την μοναδικότητα της έκφρασής σου! Και η φαντασία σου σε οδηγεί σε ανώτερα πεδία.

Κουνούπι γιατί το χιούμορ της φαντασίας σου εμπλουτίζει την καθημερινή σου ζωή και και μας δίνει την χαρά του μπλογκ σου!

Filia Tenebrarum γιατί άφοβα χορεύεις στους ρυθμούς της μαγικής και απέραντης φαντασίας σου!

Κακός Λύκος γιατί όσο μαύρο χρώμα και δάγκωμα να ρίξει, η οπτική που μας χαρίζει έχει το δικό της φανταστικό χρώμα!

Ευρύνομος που έχει το όνομα και την χάρη γιατί ο τρελός του χωριού αποτελεί από μόνος του ιδανικό φαντασίας!

Κυ+ων γιατί σε ταξιδεύει παντού δίχως τέλος!!

Να 'στε καλά όλοι!!!!

Μετά τις εκλογές ή μετά την πανσέληνο?

Πριν αναφέρω περισσότερα σε επόμενη ανάρτηση τι σημαίνει ή συμβολίζει η τωρινή πανσέληνος του Ιουνίου, έχω να εκφράσω και κάποια ερωτήματα, καθώς και κάποια περίεργα περιστατικά στα οποία έγινα μάρτυρας πρόσφατα.

Είναι γνωστό πια πως με την Πανσέληνο γινόμαστε πιο ευεπηρέαστοι. Βιώνουμε πιο πολλές ψυχικές αναταράξεις και η επίδρασή της μπορεί να διαρκέσει από 2 μέρες πριν έως και 2 μέρες μετά.

Ας αρχίσουμε με τις εκλογές. Τα αποτελέσματα λίγο πολύ αναμενόμενα. Και τα "ίδια και τα ίδια".
Η δυσαρέσκεια προς τη ΝΔ εκφράζεται με άνοδο του ΠΑΣΟΚ. Ανέβηκαν και μικρά κόμματα.
Το πιο αξιοσημείωτο είναι το μεγάλο ποσοστό αποχής. Κι όχι μόνο στη χώρα μας που πλησίασε το 50%! Αλλά και σε όλη τη Ευρώπη! Σε άλλες χώρες όπως στην Πολωνία ψήφισαν μόνο το 17%.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός πως ψήφισαν σκεφτόμενοι κατά πολύ περισσότερο σε τοπικό επίπεδο! Για τα προβλήματα του τόπου τους. Για τα προβλήματα που επέφερε η οικονομική κρίση στη χώρα τους. Για τη δυσαρέσκεια που έφεραν οι διακυβερνήσεις στη χώρα τους κλπ κλπ κλπ.

Η Σελήνη φέρνει τη γκρίνια, τα άγχη, τα παράπονα, τα αισθήματα στην επιφάνεια...

Επίσης, τελευταία έχω ακούσει από γνωστούς και φίλους διάφορα ξαφνικά προβλήματα υγείας.
Μια φίλη πρόβλημα στη δεύτερη εγκυμοσύνη της ενώ έδειχνε καλά. Ένας άλλος το στομάχι του να μην τον αφήνει να ησυχάσει. Άλλος πήγε στο νοσοκομείο από κάκωση στο γόνατο. Και το χειρότερο, εκεί που έγραφα στο άλλο μπλογκ μου περί εγκεφαλικού επεισοδίου , παίρνω μήνυμα για φίλο ότι έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο!! Κάτι που δεν μπορούσα καν να φανταστώ για τον συγκεκριμένο φίλο. Και μάλιστα το έπαθε στο δεξί ημισφαίριο πράγμα που τον καθιστά ακόμα πιο εγκλωβισμένο σε αυτή τη διάσταση, κάτι που δεν θα του άρεσε καθόλου.
Οι πρώτοι φίλοι δείχνουν να είναι καλύτερα. Όσο για τον τελευταίο, τίποτα δεν είναι σίγουρο, απλά ελπίζω πως θα το περάσει! Και θα βγει δυνατότερος. Πιο πολύ σκέφτομαι τη μητέρα του και την κοπέλα του που είναι 5 χρόνια μαζί και ανησυχούν πολύ.
Και όσο αφορά την ηλικία, φαίνεται πως δεν έπαιξε ρόλο αφού όλοι όσοι ανέφερα ήταν και "μικροί και μεγάλοι".

Κι αυτό θα 'θελα να ρωτήσω, αν παρατήρησε κανείς σας κάτι παράξενο αυτές τις μέρες. Κάποιο πρόβλημα υγείας που εμφανίστηκε ξαφνικά; Ή κάτι άλλο; Οτιδήποτε θεωρείτε πως αξίζει να αναφερθεί.

Είμαι περίεργη τώρα να δω που θα οδηγήσουν τα πράγματα...

Έλεγχος του Νου (έχει καμιά σχέση με τις εκλογές αύριο?)

Οι ευρωεκλογές πολύ κοντά κι εγώ βρήκα αυτό το βιντεάκι σχετικά με τον έλεγχο του μυαλού ή της συνείδησης (mind control). Λίγο πολύ, στις μέρες μας έχουμε μάθει ή γνωρίζουμε σχετικά με το πως ελέγχουν τις μάζες και με ποιον τρόπο. Και το καλύτερο μέσο ελέγχου δεν είναι άλλο από την τηλεόραση. Θα το τονίσω ακόμα μια φορά πως η έγκυρη και αληθινή πληροφορία είναι πραγματικά πολύτιμη. Δυστυχώς συναντάει πολλές διαστρεβλώσεις στο δρόμο της...

Το βιντεάκι ωστόσο αξίζει να του ρίξετε μια ματιά (με ελληνικούς υπότιτλους επίσης). Και να δείτε πως στην ουσία αυτή που μας κυβερνούν ή που έχουν την εξουσία δεν είναι τα κόμματα ή οι υπάρχουσες κυβερνήσεις, αλλά αυτοί που κρύβονται πίσω από αυτά και τις μεγάλες εταιρείες.
Τη σήμερον εποχή το πολύ χρήμα μεταφράζεται σε πολλή εξουσία...αλλά πιστεύω βαθιά μέσα μου δεν θα συνεχιστεί πολύ ακόμα αυτό. Το χρήμα είναι στην ουσία ένα μέσο και δεν έχει καμιά δύναμη εκτός από αυτή που του δίνουμε. Και για διάφορους λόγους το υπάρχον κοινωνικο-πολιτικό-οικονομικό σύστημα καταρρέει...



Όσο για τις εκλογές αύριο...το έψαξα το θέμα αν μετράει τελικά η αποχή ή όχι και είδα ότι υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις που η μια αναιρεί την άλλη. Κι έτσι δεν μπορώ να καταλήξω σε ένα σταθερό ή βάσιμο αποτέλεσμα.
Ίσως θα μετρούσε πραγματικά αν ήταν πολύ μεγάλο το ποσοστό της αποχής (κι αυτό αιτιολογεί και τους ψιθύρους που ακούγονται ότι οι επόμενες ευρωεκλογές θα έχουν υποχρεωτική μορφή). Ή αν η αποχή (ή ακόμα το λευκό και το άκυρο) μετρούσαν σε λιγότερους βουλευτές...
Από την άλλη...
"όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία
και κάποιος παίζει τη δική σου την ψυχή..."

Γι' αυτό τελικά λέω αν πάω να ψηφίσω αύριο, να μη ψηφίσω κανένα από τους "μεγάλους", ή όποιους άλλους "μικρότερους" που ρίχνουν λάσπη ο ένας στον άλλο...αλλά μάλλον θα ψηφίσω "Λευκό"!
Ναι καλά το ακούσατε, όχι το χαρτί...αλλά το κόμμα. Ναι αν ψάξετε υπάρχουν και μικρότερα κόμματα που κατεβαίνουν και που αξίζουν την προσοχή.
Ένα από αυτά είναι το Λευκό. Προκειμένου το λευκό ψηφοδέλτιο να μην πάει χαμένο για όποιον θέλει να εκφράσει και τη δυσαρέσκειά του για το υπάρχον σύστημα.

Μετά τον αποκλεισμό του στις προηγούμενες εκλογές και έχοντας πάρει 14.266 ψήφους στις ευρωεκλογές το 1999, το κόμμα δηλώνει έτοιμο για μια «λαϊκή κυβέρνηση σε ένα λαϊκό Κοινοβούλιο». Ο πρόεδρός του Κ. Ντάλιος δεσμεύεται εγγράφως να δημιουργήσει «το υπουργείο του Πολίτη που θα συμπεριλαμβάνει όλες τις Ενώσεις Πολιτών και τα υπόλοιπα υπουργεία θα ανατεθούν στους ειδικούς συμπολίτες μας. Έτσι, ένας εκπαιδευτικός θα αναλάβει το υπουργείο Παιδείας, ένας νομικός το Δικαιοσύνης και ένας γιατρός το υπουργείο Υγείας. (Εφημερίδα ΝΕΑ)
Ειπώθηκε γενικά ότι θα επιλέγουν από το λαό διάφορα άτομα και όχι αυτούς που κατέχουν θέσεις.

Ενημερωτικά τα λέω αυτά αλλά για να συνεχίσω την ενημέρωση θα πρέπει να πω ότι το ψηφοδέλτιό τους θα έχει τη σφραγίδα της εφορευτικής επιτροπής και με στυλό το αρχικό γράμμα Λ της λέξης ΛΕΥΚΟ.
Προσοχή! Εάν δεν έχει το γράμμα "Λ", πρέπει να το γράψουμε δίπλα στη σφραγίδα με στυλό.

Θα δείξει αύριο..........................................!

Ο Paolo Neto στην Αθήνα

Ο Paolo Neto είναι ένας θεραπευτής από Βραζιλία, ειδικός στην πνευματική θεραπεία. Η πνευματική θεραπεία θεωρεί πως η Υγεία είναι μια δυναμική κατάσταση στην οποία η ενέργεια ζωής ρέει ελεύθερα και ανεμπόδιστα στα διάφορα σώματα του ανθρώπου, φυσικό, αιθερικό,νοητικό κλπ.
Αυτό σημαίνει πως οποιαδήποτε ασθένεια υφίσταται, θεωρείται ως δυσαρμονία τόσο στο υλικό όσο και στο ψυχικό και πνευματικό σώμα του ατόμου και οφείλεται στην αναστολή των ζωογώνων ενεργειών του όντος-ανθρώπου, που έχει σαν αποτέλεσμα την διαταραχή και δυσαρμονία στο αιθερικό του σώμα, το γνωστό με την ονομασία "Αύρα".
Αυτός είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιώ για να εξηγήσω σε γενικές γραμμές τι είναι πνευματική θεραπεία η οποία συμπεριλαμβάνει πολλά. Πνευματική θεραπεία μπορεί να είναι η προσευχή, το θεραπευτικό άγγιγμα, η κατευθυνόμενη ίαση αλλά και η ίαση εξ αποστάσεως.

Ο Paolo Neto είναι αρκετά γνωστός ίσως στη χώρα μας από προηγούμενες επισκέψεις του. Προσωπικά ήταν η δεύτερη φορά που πήγα. Κι αν είναι να περιγράψω την εμπειρία μου, ομολογώ πως η πρώτη φορά είναι πάντα πιο εντυπωσιακή.
Οι συναντήσεις με το Νέτο μοιράζονται σε δίωρα, πράγμα που το κάνει πιο άνετο και για τον κόσμο και για εκείνον πιστεύω.
Στην αρχή λένε κάποια λόγια και προσευχές στις οποίες συμμετέχουμε όλοι σαν να κάνουμε μια μεγάλη ομαδική προσευχή. Κι αυτό βοηθάει πολύ τους ανθρώπους να ανοιχτούν, να χαλαρώσουν, να ανεβάσουν φυσικά τη δόνηση στον χώρο και να είναι πιο έτοιμοι να δεχτούν τη θεραπεία.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγα, ένιωθα τις προηγούμενες ήδη δονήσεις που υπήρχαν στο χώρο και με έκαναν να ανατριχιάσω. Αλλά τώρα, χθες δηλαδή, κατά τη διάρκεια της προσευχής ένιωθα πόνους σε ευαίσθητα σημεία και μια περίεργη αστάθεια.

Ο ίδιος ο Νέτο (ή Νέτου αν προφέρεται έτσι στα βραζιλιάνικα) συμμετέχει στην προσευχή και τα λόγια του εξηγούνται μέσω ενός διερμηνέα. Μετά ανά μικρότερες ομάδες που μοιράζονται την υπόλοιπη ώρα που αππομένει, μπαίνουν σε ένα διπλανό δωμάτιο όπου από τον ίδιο το Νέτο και τους ανθρώπους που τον βοηθούν κάνοντας ένα κύκλο γύρω από τους "ασθενείς", υπάρχει αυξημένο ενεργειακό πεδίο που ενισχύει τις ενέργειας της ίασης, της θετικότητας, του ανοίγματος και προπαντός της αγάπης.

Την πρώτη φορά που είδα από κοντά το Νέτο, ένιωθα έντονη την ανάγκη να τον αγκαλιάσω! Τέτοια ενέργεια εξέπεμπε ο άνθρωπος! Και δεν ήμουν η μοναδική καθώς είδα ότι κι άλλα άτομα κάνανε παρόμοιες κινήσεις, άλλα συγκινούνταν και άλλα κλαίγανε και ένιωθα γενικά πως οι περισσότεροι βγάζανε ένα βάρος από πάνω τους. (Χρησιμοποιώ πολύ τη λέξη "αισθάνομαι" καθώς μάλλον δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να το περιγράψεις).

Ο Νέτο σε αγγίζει το κεφάλι για να κατευθύνει την ενέργεια που χρειάζεσαι στο σώμα σου. Κι αν εκείνη τη στιγμή βρίσκεσαι σε κατάσταση προσευχής, βαθιάς χαλάρωσης, διαλογισμού ακόμα καλύτερα. Λίγη πίστη χρειάζεται και κινάς το βουνό που λέει ο λόγος. Η πνευματική θεραπεία γίνεται στο σύνολο του οργανισμού και όχι μονάχα στις περιοχές που αισθάνεται κάποιος ότι πάσχουν. Η θεραπεία ή η βελτίωση του καθενός εξαρτώνται κατά πολύ από το καρμικό του χρέος και τη διάθεσή του για ηθική βελτίωση, για αγώνα να αναγνωρίσει, να αποδεχτεί και να καλυτερέψει τα ελαττώματά του και για πνευματική τελειοποίηση.

Θα μπορούσα επομένως να χαρακτηρίσω το Νέτο σαν από τους καλύτερους "αγωγούς". Και αυτό είναι που κάνει τον καλό θεραπευτή, ακόμα κι αν πρόκειται για κάποιον της "παραδοσιακής" ιατρικής, αν γίνεσαι αγωγός για τους ασθενείς, μπορείς κατά πολύ να τους βοηθήσεις. Εξάλλου η ίδια η ενέργεια στον χώρο ενίσχυε κατά πολύ την επίδραση της "ιαματικής" ενέργειας κάνοντας το θεραπευτικό "σοκ" ισχυρότερο. Και δύσκολα μπορούσες να μη συμμετάσχεις :) Αν και έχω ακούσει για περιστατικά όπου θέλανε να διασπάσουν τη συνοχή ή να παρεμβληθούν έντονα φωνάζοντας με αρνητικό τρόπο, ευτυχώς ήταν ελάχιστες περιπτώσεις και τους ζητήθηκε ήρεμα να φύγουν. Προσωπικά δεν είδα τίποτα τέτοιο. Όλοι θέλανε να γίνουνε και να νιώσουνε καλά και όλοι θέλανε καλά για όλους κι αυτό δυνάμωνε τη συνοχή. Η δύναμη της αγάπης είναι θαυμαστή κι αν την εκπέμπεις, τέτοια θα λάβεις. Γενικά ότι εκπέμπεις, προς τον εαυτό σου ή τους άλλους, είτε καλό είτε κακό, αυτό και θα πάρεις πίσω.

Κι η συμβουλή μου για το πως να προσεγγίζετε τέτοια θέματα που είναι μάλλον ακόμα "ευαίσθητα" για πολλούς ανθρώπους όπως η πνευματική θεραπεία, λέω πως μεν χρειάζεται κάποια προσοχή ειδικά αν πρόκειται για πρώτη φορά, γιατί υπάρχουν όλων των ειδών οι περιπτώσεις, αλλά θέλει και ανοιχτό μυαλό και όχι προκατάληψη για να προσεγγιστεί όσο γίνεται περισσότερο η γνώση του "ότι ουδέν οίδα".
Κι αν υπάρχει κάποια ανησυχία ότι μπορεί να μην καταλάβετε τίποτα, μπορώ να σας πω ότι δεν χρειάζεται Μην προσμένετε, απλά αφεθείτε και χαλαρώστε, τίποτα άλλο. Ακόμα κι αν κάτι δεν καταλάβετε εκείνη τη στιγμή, μπορεί να το καταλάβετε μετά.

Όσο για το αν κάποιοι θεραπεύτηκαν, έχω ακούσει αρκετά. Προσωπικά πέρσι που πήγα, ήταν τόσο έντονα όλα, που ένιωθα ένα βαθύ μούδιασμα και μετά σαν γύρισα έπεσα κατάκοιτη και κοιμήθηκα, πολλές ώρες στην αρχή με διαλείμματα και μετά το βράδυ κάπου 18-20 ώρες σερί! Η ανάπαυση σίγουρα βοηθάει. Και τις επόμενες μέρες δεν μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα και ένιωθα διάφορα περίεργα βουίσματα και θορύβους και κάτι σαν να "καθάριζε" κάποιο ευαίσθητο σημείο μου.

Οι οδηγίες που δίνονται κι εκεί σε χαρτί είναι αρκετά κατατοπιστικές καθώς αναφέρουν τους πόνους, την κατάπτωση και άλλες "παρενέργειες" που μπορεί να επιφέρει το θεραπευτικό σοκ από την πνευματική θεραπεία. Είναι όπως στις φυσικές θεραπείες, αν δεν περάσεις πόνο, πυρετό και ότι αναπτύζει τα αντισώματα του οργανισμού, δεν θα ξεπεράσεις πραγματικά την ασθένεια και ούτε ο οργανισμός σου θα γίνει δυνατότερος. Δυστυχώς πολλά χημικά φάρμακα το ακυρώνουν αυτό (όχι πως ορισμένα δεν χρειάζονται σε ορισμένες περιπτώσεις).

Αυτή τη φορά που είδα το Νέτο από κοντά, δεν ξέρω ακριβώς αλλά σαν να ένιωσα ταυτόχρονα μια ελαφριά στενοχώρια, πως ήθελα κι εγώ να τον κάνω καλά. Να ήταν η κούραση, να ήταν κάποιο βάρος, δεν ξέρω πραγματικά. Ένιωσα την ανάγκη να τον θεραπεύσω όπως θεραπεύει κι αυτός.
Και τα μάτια του, έδειχναν σαν να είχε κάποιο πρόβλημα στο ένα. Αλλά αυτό δεν τον κάνει λιγότερο θεραπευτή. Από προσωπική εμπειρία μάλιστα μπορώ να πω πως όσοι έχουν περάσει ασθένειες, τραύματα, σοβαρά προβλήματα, όχι μόνο μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους μέσω αυτών αλλά και άλλους ανθρώπους με παρόμοια ή και διαφορετικά προβλήματα! Ο Χείρων εξάλλου είναι το αρχέτυπο του πληγωμένου θεραπευτή που δίδαξε ακόμη και την τέχνη της θεραπείας στον Ασκληπιό ενώ ο ίδιος υπέφερε από δηλητηριώδεις πόνους στο πόδι του σε όλη του τη ζωή.

Όποιος ήθελε να περιγράψει τις εμπειρίες του ή τι ένιωσε από τον Paolo Neto, μπορούσε να το δηλώσει και θα κανόνιζαν κάποια ώρα όπου θα μιλούσαν, αλλά δυστυχώς δεν είχα χρόνο να πάω να τους ακούσω. Θα ήθελα να μάθω και τι είχαν να πουν οι άλλοι άνθρωποι σχετικά.


Ωστόσο για όποιον ήδη ενδιαφέρεται, αύριο γίνονται οι τελευταίες συνεδρίες:
στο ξενοδοχείο Golden Age, Μιχαλακοπούλου 57 έναντι του Holiday Inn
ώρες: 10-12 πμ, 12-2μμ, 4-6 μμ και 6-8 μμ.

Οι δυο λύκοι

Μου ήρθε σήμερα ως μαιλ από τον Λύκο.
Αλλά μου άρεσε τόσο πολύ που ήθελα να το διαδώσω :)


Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Είπε:

"Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων' που υπάρχουν μέσα σε όλους μας"

Ο ένας είναι το Αρνητικό. - Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονία, η αυτολύπηση, η ενοχή,η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.

Ο άλλος είναι το Θετικό. - Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη στο Θεό.'

Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του:
"Ποιος λύκος νικάει;"

Ο γέρος απάντησε απλά ...............
"Αυτός που ταΐζεις."

Πρόσκληση για 5 Όνειρα

Η καλή φίλη Mermy Blue με κάλεσε σε blogoπαίγνιο να γράψω για 5 πράγματα που ονειρεύομαι.
Υποθέτω θα είναι για τα πράγματα που ονειρεύομαι συνήθως αν και μπορώ να ονειρεύομαι όλη μέρα με τα μάτια ανοιχτά :))
Οπότε ας μη γράψω ολόκληρα κατεβατά για όσα όνειρα προφητικ μπορεί να είδα, που δεν είναι και τόσο πολλά στην πραγματικότητα (έχω μια φίλη που βλέπει τόσα πολλά προφητικά όνειρα που θα ήταν καλή ιδέα να έφτιαχνε μπλογκ για να τα εξιστορήσει :) Ούτε για όσα όνειρα με προηγούμενες ζωές θυμάμαι, αλλά για όσα θέματα βλέπω συνήθως.

Ονειρεύομαι....


1. Παράξενες διαστάσεις, μορφές ή πρόσωπα που κρύβουν ότι είναι στην πραγματικότητα (αγγελικό ή δαιμονικό) και μου κάνει εντύπωση που οι άλλοι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν την πραγματική υφή τους


2. Ότι πετάω πετάω! (σαν να εχω την ικανότητα και το χρησιμοποιώ συχνά)


3. Αναζήτηση ενός μυστηρίου (μπορεί και σε στυλ Indiana Jones ;)), κάποιας δράσης ή του ίδιου του σύμαντος


4. Πάθος - Έρωτας και οι αισθήσεις του


5. Ότι είμαι στην κεντρική σκηνή και πρέπει να διεκπαιρεώσω μια παράσταση, από χορογραφία, ηθοποιία, τραγούδι έως απαγγελία από κάποιο βιβλίο ή κείμενο που το αποστηθίζω με περίεργο τρόπο. (είναι μια περίεργη αίσθηση καθώς είναι κάτι όχι τόσο εύκολο να κάνω -ειδικά το τραγούδι!- αλλά αισθάνομαι ικανοποίηση αν τα καταφέρνω στο τέλος).


Αυτά είναι τα μοτίβα που βλέπω συνήθως. Παραδίδω τη σκυτάλη να παίξουν το ίδιο παιχνίδι στους: Γαλάτεια (μαζί με το τεστ ζώων αν θέλει ;), στο Skouliki (που του αρέσουν τέτοια παιχνίδια), στην Κάρμεν (αν θέλει να γνωρίσω περισσότερα για κείνη), στους Αστροσυμμορίτες (ο καθένας σας ή όλοι μαζί ;), στην πνευματική αδερφή GreenLion, στον coztjrs (πως θα τα συνδέσει με την ινδιάνικη ονειροπαγίδα), στο Κουνούπι (που μου αρέσουν τα υπαρξιακά του ;) και σε όσους άλλους ενδιαφέρονται με χαρά!

Το ταξίδι στην Έφεσο

Μετά από καιρό, έτσι που περνούσαν οι μέρες έχοντας με συνεχώς απασχολημένη αλλά και ανατρεγμένη (και αναμαλιασμένη μη πω!) μπόρεσα επιτέλους να καθήσω να γράψω εδώ όλα όσα ήθελα να πω. Τώρα είναι ζήτημα βέβαια αν τα θυμάμαι όλα! Μέσα σε όλα και ο ανάδρομος Ερμής αυτές τις μέρες μου 'κοψε το ίντερνετ κι άλλες σκανδαλιές που εμποδίζουν την επικοινωνία αναγκάζοντάς σε να αφουγκραστείς τα όποια προβλήματα υπάρχουν...κυρίως μέσα σου.
Αλλά για να πάρω τα γεγονότα (ή τις αναρτήσεις) με χρονολογική σειρά (αφού έγραψα τουλάχιστον για την πανσέληνο του Μαίου), είπα να ξεκινήσω πρώτα λέγοντας και λίγα πράγματα για το μαγιάτικο ταξίδι μου. Κι αφού έχασα το Μπελτέιν - την ανοιξιάτικη γιορτή της παραμονής της πρωτομαγιάς πηγαίνοντας σε αυτό το ταξίδι, ελπίζω να καταφέρω να το αναπληρώσω με τον φίλο μου και μάλιστα σε ακόμη καλύτερο βαθμό ;)

Το ταξίδι δεν κράτησε πολλές μέρες αλλά μπορώ να πω ότι η γενική εντύπωση που πήρα από την Τουρκία είναι ότι μοιάζουμε πάρα πολύ σαν λαοί. Τουλάχιστον στα παράλια της Μικράς Ασίας τα οποία επισκέφτηκα. Παρόμοιες κουλτούρες, εμφανίσεις, χαρακτηριστικά, φαγητά, λέξεις γλώσσας κλπ. Ένιωθα λες και δεν είχα πρόβλημα να επικοινωνήσω στα ελληνικά!
Άσε που η Τουρκία γίνεται όλο και πιο πολύ τουριστική τα τελευταία χρόνια.
Και η μουσουλμανική θρησκεία; Τώρα να μας χωρίζουν οι προσκολλήσεις στη θρησκεία είναι για μένα από τους πιο μεγάλους κινδύνους. Αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση είναι ότι η καθιερωμένη μέρα λειτουργίας για τους μουσουλμάνους είναι η Παρασκευή. Από ποια άποψη όμως; Για τους εβραίους είναι το Σάββατο - μέρα του Κρόνου, του αυστηρού νομοθέτη, για τους χριστιανούς είναι η Κυριακή - μέρα του Ηλίου, του ζωντανού ανοίγματος που αργότερα μετράπηκε σε "μέρα του Κυρίου", ενώ τελικά για τους μουσουλμάνους είναι η Παρασκευή - μέρα της Αφροδίτης, της θηλυκής υποδοχής! Κάποια στιγμή θα ήθελα να το εξερευνήσω πως εφαρμόστηκε έτσι όταν είναι γνωστοί οι περιορισμοί της ισλαμικής θρησκείας ως προς τις γυναίκες. Ίσως αυτοί οι περιορισμοί να μπήκαν πολύ μα πολύ μεταγενέστερα...

Δεν θα σταθώ στην όλη περιγραφή του ταξιδιού, αλλά θα επικεντρωθώ στην Έφεσο και όπως έζησα τα γεγονότα αυτής της μέρας.
Η Αρχαία Έφεσος μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της αρχαιότητας με μια αξιόλογη βιβλιοθήκη που μπορούσε να συγκριθεί με της Αλεξάνδρειας. Την επισκεφτήκαμε μετά την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του ευαγγελιστή, η οποία βρισκόταν κοντά και πάνω σε ένα λόφο, όπου από κάτω κειτόταν το Αρτεμίσιο ή μάλλον ότι έμεινε από αυτό...

Αν και δεν τράβηξα πολλές φωτογραφίες γιατί ήμουν απασχολημένη...να εξερευνώ (!) μπορώ να εμφανίσω όσες εικόνες βρήκα. Και η αλήθεια ήταν πως αν και στην αρχαία Έφεσο είχε πολλά, μα πάρα πολλά να δεις (και έχουν ανασκάψει μόνο το 40% των αρχαίων!) σαν ενέργεια δεν έλεγε πολλά. Ήταν η ενέργεια ενός πολύβουου τόπου όπως ήταν πάντοτε και ακόμα και τώρα.

Ενώ όταν ήμουν στο λόφο όπου στεκόταν η βασιλική του Αγίου Ιωάννου...εκεί άλλαζαν όλα! Ήταν απίστευτη η ενέργεια που ένιωσα και κάτι ιερό είχε αυτός ο τόπος εκτός από τη πανέμορφη θέα του που του πρόσφερε η θέση στο λόφο. Εκεί ψηλά ένιωθα ζέστη, αδρεναλίνη κι άλλα δύσκολα να περιγραφούν. Σίγουρα κάτι γνωρίζει όποιος βρίσκεται σε παρόμοιους τόπους και δεν είναι τυχαίο που σε τέτοιους τόπους χτίζουν ναούς.
Ο ναός εκεί είναι από τους πιο παλιούς και δεν ήταν πάντοτε χριστιανικός ούτε και μετέπειτα ολοκληρωτικά χριστιανικός. Πήραν κομμάτια από το Αρτεμίσιο που βρισκόταν πιο κάτω για να χτιστεί η εκκλησία και άλλα πολλά. Οι κολώνες που έβλεπες ήταν ιωνικού ρυθμού και έμοιαζαν πάρα πολύ με αυτές που πρέπει να είχε το Αρτεμίσιο.

Το καημένο Αρτεμίσιο το έβλεπες από κει ψηλά, ή μάλλον τη μοναδική κολώνα που έμεινε από κάτι που ήταν ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου. Ωστόσο ήταν παράξενο να το βλέπεις. Έχει περάσει τα πάνδεινα από σεισμούς, πλημμύρες από το κοντινό ποτάμι και φυσικά καταστροφές από ανθρώπους με πιο γνωστό το κάψιμό του από τον Ηρόστρατο, που λέει η παράδοση ότι έγινε τη νύχτα της γέννησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Εκεί βρισκόταν και το άγαλμα της Αρτέμιδος, εξίσου ξακουστό με το άγαλμα της Αθηνάς στον Παρθενώνα ή του Δία στην Ολυμπία. Με μία σημαντική διαφορά, αντίθετα με την απεικόνιση της μορφής της Άρτεμης όπως τη γνωρίζουμε οι περισσότεροι, της παρθένας κυνηγού με το τόξο, το άγαλμα έφερνε πολύ περισσότερο στις ανατολικές θεές της γονιμότητας με κυρίαρχη την Αστάρτη ή Κυβέλη. Γι' αυτό είχε και πολυάριθμους μαστούς - αυγά, σύμβολα της γονιμότητας. Ακόμα και στο φόρεμα είχε ανάγλυφα από ελάφια, αγριογούρουνα αλλά και μυθικά ζώα όπως η Σφίγγα. Σώθηκαν νεώτερα αντίγραφα και παραλλαγές του αγάλματος που μας έδωσαν να καταλάβουμε πως ήταν η αξιοπρόσεχτη μορφή του.

Πάντως εκεί ψηλά στο λόφο στην εκκλησία-ναό με τα πολλά ερείπια που βρίσκονταν σε καλή κατάσταση, δεν μπορούσα να ακολουθήσω την πεπατημένη πορεία που έπαιρνε το γκρουπ κι ας έχανα την ευκαιρία να ακούσω αυτά που είχε να πει ο ξεναγός. Ήταν τόσα πολλά και ωραία αυτά που υπήρχαν εκεί, μες στα χαλάσματα, και δεν υπήρχε χρόνος να τα δω όλα ενώ το ήθελα πολύ. Ειδικά με την αίσθηση που μου έδινε ο τόπος.

Άσε που σκεφτόμουν περισσότερο πως κι από κει πέρασε ή συνδέεται το μέρος με κάποιον τρόπο με τον Απολλώνιο Τυανέα. Μπορεί να ήταν η ιδέα μου αλλά ένιωθα μυστηριακά μαγικά. Και κατάλαβα ότι δεν μου αρκούσε. Ήθελα να εξερευνήσω όλα τα μέρη, ειδικότερα να ανεβαίνω στα χαλάσματα να αγναντεύω αλλά και να τρυπώνω στα μικρά δωμάτια και τους περίεργους διαδρόμους όπου δεν πατούσαν τουρίστες και η απόδειξη για αυτό ήταν ότι σε εκείνα μόνο το χορτάρι είχε φυτρώσει πιο ψηλά και από το ύψος του γόνατου.

Αφού το έσκασα τοξότικα από το γκρουπ και πήγαινα πέρα δώθε, ανακάλυψα και ένα δυσκολοπάτητο χαμηλό μέρος με διαδρομάκια που στην αρχή τα χρειάστηκα να ξεπεράσω τον φόβο μου ώστε να πάω εκεί. Πριν μπω στην είσοδό τους, έπεσα πάνω σε ένα νεαρό ντόπιο, λίγο κακομοίρη, λίγο ταλαίπωρο, λίγο άσχημο ο οποίος προηγουμένως στο γκρουπ προσπαθούσε να μου πουλήσε ένα "αρχαίο" νόμισμα. Αληθινό ή πλαστό δεν έμαθα. Με ρώτησε σε σπασμένα αγγλικά τι είναι αυτό που γυρεύω κι εγώ του απάντησα πως απλά κοιτάζω, ενώ οι συγγενείς μου μου έλεγαν να μην απομακρυνθώ πολύ ξέροντας την τρέλα που κουβαλούσα.

Φυσικά και δεν τους άκουσα. Όταν βρέθηκα μόνη μου έκανα μια μικρή επίκληση στον Απολλώνιο κι αν γινόταν να μάθω τα μυστικά του τόπου. Και βρέθηκα ξαφνικά σε ένα πανέμορφο δωματιάκι που είχε ένα περίεργο άνοιγμα μεσα στη στενοχωρία του, ενώ το έλουζε το φως και η φύση τυφλώνοντάς με.
Και στο κέντρο του δωματίου υπήρχε μια κολώνα, τόσο αρμονικά ταιριασμένη παρά τον περίτεχνο αρχαίο ρυθμό της. Και δίπλα της βρισκόταν μια ελιά που την αγκάλιαζε με ένα τρόπο τόσο ταιριαστό που θα λυπόσουν να τη βγάλεις από κει. "Θα μπορούσε να μου εμφανιστεί ένα σημάδι τώρα;" αναρωτήθηκα μη σκεφτόμενη κάτι συγκεκριμένο. Και πριν προλάβω να κάνω ένα βήμα, βλέπω ότι μπρος στο πόδι μου είχε συρθεί αργά αργά μια χελώνα η οποία έβγαζε διεξοδικά το κεφάλι της και με κοιτούσε.

Ακόμα και να ήταν οι ιδέες μου, τα χάρηκα όλα αυτά και ένιωθα λες και είχα ανέβει ανώτερα επίπεδα, ανώτερες οκτάβες και μπορούσα να προσεγγίσω ένα τεράστιο άνοιγμα προς τον κόσμο, μια συμπαντική απεραντοσύνη. Εξάλλου με όλα αυτά ένιωθα σαν παιδάκι που έπαιζε ή είχε ξαναγεννηθεί μες στην αθωότητά του:)
Δεν ξέρω πόση ώρα κάθησα, αλλά κατάλαβα κάποια στιγμή πως οι άλλοι θα με ψάχνανε ή θα είχαν αρχίσει να ανησυχούν. Βγήκα έξω και είδα πως το γκρουπ μου είχε φύγει, ένας Θεός ήξερε για που! Και πράγματι χτύπησε το κινητό μου. Κι εγώ ήμουν ακόμη στη τρελή χαρά σαν μικρό παιδί.
Βλέπω ξαφνικά πάλι το νεαρό και κατάλαβα ότι με είχε ακολουθήσει. "Χάθηκες;" μου λέει.
"Απλά φύγανε" του είπα. Συνήθως βρίσκω κάποια δυσκολία να είμαι τόσο τολμηρή με τους ανθρώπους αλλά εκείνη τη στιγμή ήμουν αλλού.
"'Ελα να σε πάω" μου είπε δείχνοντας μου που πήγανε. Η αλήθεια είναι πως η όποια σκέψη ότι κινδύνευα κι ότι μπορούσε να με παραπλανήσει οδηγώντας με αλλού μου πέρασε από το μυαλό για μία μόνο στιγμή. Ένιωθα τόση σιγουριά και πίστη που απλά χαμογέλασα. Η ψυχή μου εξάλλου εκείνη τη στιγμή μπορούσε να χωρούσε όλο τον κόσμο, ακόμα και αυτόν...

Ωστόσο δεν αργήσαμε πολύ να τους βρούμε κι από μακριά που τους είδα κατάλαβα ότι είχαν ανησυχήσει αρκετά. Τους του δείχνω του παιδιού, ευχαριστώντας τον με χαρά νιώθοντας ακόμα μεγαλύτερη συμπάθεια. Πριν φτάσουμε με είχε ρωτήσει από που είμαι φυσικά κι εγώ του είπα: "Γιουνάν" χρησιμοποιώντας την τούρκικη λέξη για τη χώρα μας που μας χαρακτηρίζει ως Ίωνες.
"Γκρης;" μου κάνει.
"Γες μπατ Γιουνάν" Όχι ρε παιδιά Γκρης που βγαίνει από το γκιαούρ-γκραικός που μας είχαν αποκαλέσει καθιερώνοντάς μας ως "σκλάβους".

Τον χαιρέτησα για να φύγω και μου 'δωσε το χέρι για χειραψία αλλά προχώρησε σε απλό σταυροφίλημα στο μάγουλο. Προσπάθησε να εκφραστεί όσο γινόταν ότι με συμπάθησε πολύ, ακόμα και με το "άι λβ γιου"! Κι εγώ τον ευχαρίστησα με χαρά ανάμεικτη με ευγνομωσύνη που απλά αυτός υπήρχε.
Φτάνοντας στους συγγενείς μου είδα και για πρώτη φορά να πετάει πελαργός και τον είδα από κοντά, να πετάει πάνω από το κεφάλι μου... Σημάδι γυρισμού ίσως :) Γιατί κι ο ουρανός μου φαινόταν απλόχερα απέραντος λες και μπορούσα να αισθανθώ το μακρύ πεταγμά του μέσα στη ψυχή μου...

Ο πελαργός ήταν ένας και πετούσε αλλά αυτή είναι μια ωραία φωτό που βρήκα με πελαργούς και μάλιστα στα ερείπια του ίδιου τόπου! Δυστυχώς για χελώνα δε βρήκα!

Η σημερινή Πανσέληνος

Σήμερα έχουμε πανσέληνο πάνω στον άξονα Σκορπιού - Ταύρου. Και η πανσέληνος του Μαϊου θεωρείται σημαντική από μεταφυσικής πλευράς αφού συνδέεται με τη γιορτή Βεσάκ (ή Βισάκα) κατά την οποία γιορτάζεται κυρίως η γέννηση αλλά και ο θάνατος και η μεταμόρφωση του Βούδα στη Νιρβάνα.
Και λόγω του ότι αυτή η πασέληνος αφορά τόσο την έξαρση της σελήνης στον Ταύρο τόσο και την πτώση της στον Σκορπιό, σας προσφέρω κι ένα βίντεο με υπέροχη μουσική για άφθονο διαλογισμό πάνω σ' αυτή :)

Η Εορτή του Βεσάκ τελείται στην πανσέληνο του Ταύρου, ενώ η Εορτή της Ανθρωπότητας τελείται ένα μήνα αργότερα, στην πανσέληνο των Διδύμων. Επίσης, η εορτή του Πάσχα καθορίζεται στην Πανσέληνο που εμπίπτει στη Ζωδιακή διαίρεση του Κριού, κατά την πρώτη Πανσέληνο μετά την Εαρινή Ισημερία. Αυτές οι τρεις Εορτές - του Πάσχα, του Βεσάκ και της Ανθρωπότητας (απ' ότι κατάλαβα μάλλον στην Πεντηκοστή αναφέρεται) - συνιστούν τα τρία μεγαλύτερα πνευματικά γεγονότα του έτους. Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι σε ορισμένα εδάφια από τα κείμενα της Α. Α. Μπ. και του Θιβετανού χρησιμοποιούνται συχνά φράσεις όπως Πανσέληνος του Μαΐου για να υποδηλωθεί η εορτή του Βεσάκ (η πανσέληνος του Βούδα), καθώς και Πανσέληνος του Ιουνίου για να αναφερθεί η Πανσέληνος του Χριστού, που αποτελεί Εορτή της Ανθρωπότητας. Γενικά οι δύο αυτές Πανσέληνοι σημειώνονται κατά τη διάρκεια των μηνών Μαΐου και Ιουνίου, αλλά όχι πάντοτε. Όπως εξηγήθηκε παραπάνω, ο καθοριστικός παράγων για τον προσδιορισμό των Εορτών είναι οι Πανσέληνοι Ταύρου και Διδύμων και όχι οι ημερολογιακοί μήνες.

Όμως υπάρχει κάτι σχετικά μ' αυτή την Εορτή, που τη διαφοροποιεί και την ξεχωρίζει από τις άλλες γιορτές. Οι ημερομηνίες των Χριστιανικών Εορτών καθορίστηκαν από γεγονότα του παρελθόντος ή από συμβάντα που έγιναν πολλούς αιώνες πριν, ή επίσης μνημονεύουν κάποιο μεγάλο Μαθητή του Χριστού που υπηρέτησε στο παρελθόν τη φυλή, όπως κι Εκείνος. Ενώ η Εορτή του Βεσάκ συνιστά αναγνώριση ενός τωρινού και ζωντανού γεγονότος. Τελείται (όπως πιστεύουν εκείνοι που την τηρούν) ενόσω λαμβάνει χώρα ένα μέγα και ουράνιο γεγονός, κι έχει τη φύση της συμμετοχής σε μια τελετουργία.
Όπως λέει ο μύθος, ο Βούδας επιστρέφει μια φορά το χρόνο για να ευλογήσει τον κόσμο, διαβιβάζοντας μέσω του Χριστού ανανεωμένη πνευματική ζωή. Κατόπιν ο Βούδας αποσύρεται αργά, ώσπου γίνεται αμυδρή κουκίδα στον ουρανό, που κι αυτή τελικά εξαφανίζεται. Η όλη τελετουργία της ευλογίας, από τη στιγμή της πρώτης μακρυνής εμφάνισης μέχρι τη στιγμή που ο Βούδας εξαφανίζεται από τη θέα, διαρκεί ακριβώς οκτώ λεπτά. Η ετήσια θυσία του Βούδα για χάρη της ανθρωπότητας (γιατί επιστρέφει με μεγάλο τίμημα) έχει τελειώσει και Εκείνος επιστρέφει και πάλι στον υψηλό τόπο, όπου εργάζεται και αναμένει. Κάθε χρόνο επιστρέφει για την ευλογία, και κάθε χρόνο επαναλαμβάνεται η ίδια τελετή.

(Τμήμα από ένα ανέκδοτο φυλλάδιο της Arcane School - Lusis Trust)

Οι αρχαίοι μύθοι λένε ότι αυτή την περίοδο ο Βούδας (Η προσωποποίηση του Φωτός) και ο Χριστός (Η Ενσάρκωση της Αγάπης) συναντιούνται και αυξάνουν τις ενεργειακές δονήσεις της Ανθρωπότητας, προκειμένου να βοηθήσουν έτσι την Ανθρωπότητα αλλά και ολόκληρη τη Γη. Το Wesak σηματοδοτεί μία έντονη περίοδο Πνευματικής αξιολόγησης σε όλες τις διαστάσεις. Τα αποτελέσματα της αξιολόγησης αυτής θέτουν την μοίρα της ενεργειακής δόνησης της ανθρωπότητας για τον επόμενο κύκλο των δώδεκα μηνών. Σύμφωνα πάντα με την παράδοση, την εποχή του Wesak, ο Βούδας επιστρέφει στην Γη για να την ευλογήσει. Οι ευλογίες αυτές μεταδίδονται μέσω του Χριστού και έτσι επιτυγχάνεται η ανανέωση της πνευματικότητας. Όταν ο Βούδας (που είναι η έκφραση της Σοφίας του Θεού) κατακλύζει την Γη με ευλογίες, ο Χριστός (που αντιπροσωπεύει την Ανθρωπότητα) εκφωνεί ένα ειδικό μάντρα που ψάλλεται μόνο αυτήν την περίοδο. Αυτό το μάντρα, δημιουργεί ιδιαίτερα υψηλές και δυνατές δονήσεις που ξεκινούν από την Γη και φτάνουν κατευθείαν στο Πνεύμα. Το μάντρα αυτό διαπερνά τις δονήσεις όλων των διαστάσεων και συνδέει όλα τα Φωτισμένα Σώματα της Γης με το Θεό. Μέσα από τον Βούδα διαχέεται στη Γη η Σοφία του Θεού και μέσα από τον Χριστό εκδηλώνεται η Αγάπη του Θεού.

(http://www.pranichealing.gr/GR/index_files/WESAK.htm)

Απόφθεγμα περί φανταστικού

Τελευταίες ώρες πριν το ταξίδι και κάθομαι και γράφω πάλι!
Έχει δίκιο ο Λύκος, δεν ξεκολλάω εύκολα μάλλον...

Απλά χθες διάβασα σε ένα από τα διηγήματα του περιοδικού ASIMOV'S κάτι από το στόμα του Μελιέ που ταίριαζε τόσο σ' αυτά που έγραψα για το φανταστικό χθες.

Ο Ζωρζ Μελιέ ήταν Γάλλος ταχυδακτυλουργός και ένας από τους πρωτοπόρους του κινηματογράφου, ειδικά από τους πρώτους κινηματογραφιστές επιστημονικής φαντασίας:

"Δεν του είπα όμως τις απόψεις μου για τη μαγεία - ακόμα κι εσύ δεν με πίστεψες ποτέ. Αλλά του είπα πως χρειαζόμασταν τη φαντασία, ότι η επιστήμη δεν θα μπορούσε να εξηγήσει ποτέ όλες τις παράξενες ανατροπές που συμβαίνουν στη ζωή. Ότι η φαντασία υπάρχει όχι σε αντιδιαστολή με την επιστήμη αλλά παράλληλα με αυτήν, με την καθεμιά τους να διαφωτίζει την άλλη."

Επίσης θέλω να πω ότι μπορεί να χρησιμοποιώ διάφορους ορισμούς, που να 'ναι γνωστοί μεν στους κύκλους εσωτερισμού, αλλά να φαίνονται παράξενοι. Γι' αυτό όποια απορία κι αν υπάρχει, μη διστάσετε! Επικοινωνήστε μου!
Φιλούρες μέχρι μετά το ταξίδι. Ίσως αναρτήσω και φωτογραφίες από Έφεσο, Σμύρνη κλπ. :-)

Το νέο περιοδικό & η Επιστημονική Φαντασία

Βράδυ...στο νησί και κάθομαι και γράφω εν όψει του αυριανού ταξιδιού σε μια χώρα που δεν έχω ξαναπάει παρά το ότι έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου από νεαρά ηλικία. (Ναι μου έτρεφα(ν) αρκετά τον καρμικό μου τοξότη, νότιος δεσμός στον τοξότη για όσους κάτι γνωρίζουν από αστρολογία). Αφού όταν άλλες γυναίκες λένε και ατάκες που μείνανε κλασσικές, ακόμα και με χιούμορ, όπως: "εγώ πότε θα γίνω μάνα??" εγώ σκέφτομαι συνέχεια: "εγώ πότε θα γίνω δίδυμος?????"
Να 'ναι καλά το μπλογκ, ίσως με βοηθήσει να μεταδώσω κάτι κι από γραπτή επικοινωνία αφού αυτό είναι στο οποίο είμαι κυρίως καλή. Και να σκεφτεί κανείς ότι τόσα χρόνια δεν έπιανα να κάνω μπλογκ παρά τα ακατάπαυστα κείμενα,άρθρα, διηγήματα, ημερολόγια κλπ. κλπ. κλπ. ότι έχω γράψει κατά καιρούς. Κι είναι ατέλειωτος ο κατάλογος....
Αλλά τώρα με έπιασε αυτό που αποκαλώ προσωπικά "οίστρος", όταν έχω όρεξη να γράψω και κάθομαι και γράφω, δε πα να 'ναι όσο αργά κι αν είναι, αν έχω κανονίσει ραντεβού εκείνη τη στιγμή (σόρυ για όσους έστησα, ειλικρινά ένιωθα πως θα μου 'φευγε η ιδέα!).
Και τα διηγήματα που έχω γράψει...με ενδιαφέρει κυρίως το πεδίο του φανταστικού. Γιατί το φανταστικό; Όχι μόνο γιατί είμαι λάτρης της φαντασίας (σαν αιώνιος ιχθύς έχω ταξιδέψει και με το μυαλό μου στα Ιμαλάια εν ώρα φυσικής στο σχολείο!), αλλά και γιατί νιώθω ότι με αυτό μπορώ να εξηγήσω πολλά πράγματα. Είναι περίεργο, αλλά νιώθω ότι διευρύνοντας τα όρια, μπορώ να εξηγήσω και πράγματα που συμβαίνουν μπροστά μας και δεν τα βλέπουμε ή έχουμε ξεχάσει την ύπαρξή τους...Ή τα θεωρούμε δεδομένα....
Μπορώ όμως να πω ότι η προσέγγισή μου είναι σε μεγάλο βαθμό επίσης ψυχολογική. Δηλαδή δεν θα μείνω στην επιφάνεια, αλλά για τους διάφορους ήρωες όπως και καταστάσεις, πρέπει να παρουσιάσω τη ψυχολογική τους υπόσταση. Δηλαδή να δώσω όσο γίνεται καλύτερη κατανόηση των αιτιών και του εσωτερικού κόσμου που οδηγεί όλους και όλα, τόσο σε καλό όσο και κακό, γιατί πιστεύω ότι είναι πολύ βασικό για να μας υπενθυμίσει ότι, όχι μόνο χρειάζεται να καταλάβουμε, αλλά και να δεχτούμε και να συγχωρέσουμε. Κατανοώντας καλύτερα οτιδήποτε συμβαίνει, μπορούμε να συγχωρέσουμε καλύτερα οτιδήποτε (εδώ θα 'θελα να χρησιμοποιήσω τη λέξη "συγχώρεση" με πολλές έννοιες). Ακόμα και τους εαυτούς μας.
Ουπς! Πάλι σαν ιχθύς μιλάω...:) Και μ' αρέσει που μικρή ήθελα να το αποφύγω...

Ωστόσο είχα βρει τυχαία κι είχα πιάσει να διαβάσω το καινούριο περιοδικό επιστημονικής φαντασίας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis, το Asimov's Science Fiction.
Είμαι ακόμα στην αρχεία, αλλά έχει πραγματικά πολύ αξιόλογες ιστορίες, μερικές που έχουν κερδίσει και βραβεία!
Σύμφωνα με την αναφορά από τον εκδότη του:

Οι Εκδόσεις Compupress φέρνουν στην Ελλάδα ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο της λογοτεχνίας του φανταστικού: το Asimov's Science Fiction Magazine είναι ένα από τα μακροβιότερα και εγκυρότερα περιοδικά του χώρου, που εμπλουτίζει και αναδεικνύει την επιστημονική φαντασία εδώ και δεκαετίες. Από την αρχή της κυκλοφορίας του έως σήμερα, οι ιστορίες του έχουν κερδίσει 44 βραβεία Hugo και 25 Nebula, ενώ οι ίδιοι οι αρχισυντάκτες του περιοδικού έχουν τιμηθεί συνολικά 18 φορές με το βραβείο Hugo.

Η Ελληνική Έκδοση του Asimov's Science Fiction επικεντρώνεται σε διηγήματα και νουβέλες επιλεγμένες από τα τεύχη του πρωτότυπου περιοδικού, παρουσιάζοντας ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η σύγχρονη σκηνή της λογοτεχνίας του φανταστικού. Κάθε μήνα οι πιο διάσημοι συγγραφείς του χώρου μοιράζονται μαζί μας ιστορίες που μας ταξιδεύουν σε μελλοντικούς ή εναλλακτικούς κόσμους, ιστορίες που μαγεύουν και προβληματίζουν. Ταυτόχρονα, όμως, σκοπός και φιλοδοξία του περιοδικού είναι να δώσει ένα βήμα έκφρασης και στους εγχώριους δημιουργούς, αλλά και να πληροφορεί τους αναγνώστες για οτιδήποτε νεότερο σχετικά με το χώρο του φανταστικού.

Ο Λύκος μου είχε πει κάποτε: "οι συγγραφείς που γράφουν επιστημονική φαντασία δεν γράφουν παρά για μνήμες του παρελθόντος..."
Ήταν πολύ ώρα που το σκεφτόμουν αυτό και κάθισα και το συζήτησα μαζί του.
Είναι σίγουρα πολλά από την ιστορία και την προϊστορία της γης που δύσκολα μπορούν να εξηγηθούν. Ακόμα και οι επιστήμονες σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Κι είναι πάρα πολλά, μιλάμε για το 90% της παγκόσμιας ιστορίας. Κι αυτό μόνο για τον πλανήτη όπου ζούμε τώρα, μην πω για άλλους πλανήτες η από που μπορεί να καταγόμαστε κλπ!
Και πράγματι, είναι κάτι που δεν αποκλείω καθόλου μα καθόλου! Μικρή και δυσκολοδιάκριτη η διαφορά ή διαχωριστική γραμμή μεταξύ της επιστημονικής φαντασίας και της ιστορικής φαντασίας, ή του φανταστικού γενικά. Κι αν όλοι γράφουν ιδέες που αναβλύζουν από μέσα τους, ποιος λέει ότι δεν γράφουν παλιές μνήμες που κουβαλούν, παλιά γεγονότα που γράφτηκαν στη ψυχή τους, παλιά περιστατικά γραμμένα και στα ακασικά τους αρχεία αναμειγνυόμενα με την τωρινή τους προσωπικότητα ή τα πιστεύω τους ή και τα σύγχρονα δεδομένα του κόσμου τους;
Κι όλα αυτά για θαυμαστές μηχανές, ανώτερους πολιτισμούς, διαστημικές πτήσεις...ναι υπάρχουν πάρα πολλές ενδείξεις ότι υπήρχαν και παλαιότερα.
Τον ρώτησα λοιπόν: "αν εξιστορούν παλιές μνήμες, γιατί αναφέρονται στο μέλλον;"
"Ποιος είπε ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται;" μου απαντάει. "Κι ότι αυτά που γράφουν δεν θα συμβούν ξανά στο μέλλον ή άραγε δεν τα προσμένουν οι ίδιοι; Και πολλές φορές προειδοποιούν, κυρίως για τα αρνητικά...αν συνεχίσει η ανθρωπότητα έτσι..."
Έτσι λοιπόν, άλλοι κόσμοι μακρινοί από τους οποίους να καταγόμαστε, άλλες μορφές ύπαρξης αλλά και παρόμοια μονοπάτια πορείας...όλα μαζί...Εξωγήινοι, ξωτικά, γίγαντες, νάνοι, κύτταρα, οργανισμοί που μπορεί να ακολουθήσουν ίδια ή να αλλάξουν πορεία ανάλογα με τις καταστάσεις, να δημιουργήσουν πολυάριθμους πολιτισμούς...
Μια πολύ γνωστή συγγραφέας που μπαίνει βαθιά στο πετσί, στη γλώσσα και την κουλτούρα του πολιτισμού για τον οποίο εξιστορεί και σε καλεί να συμμετέχεις κι εσύ στα άδυτά του, αλλά πιστεύω πάρα πολύ πως ένα μεγάλο μέρος των συγγραμμάτων της μπορεί να αποτελείται από μνήμες, είναι η Ούρσουλα Λε Γκεν ( Ursula Le Guin).
Εξάλλου ποιος λέει πως ο Τόλκιν δεν μοιάζει με τους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας; Πως μπορεί να εξηγεί κι αυτός μια παλιά ιστορία...Ξέρεις κάτι που μπορεί να συνέβη στη μέση γη ;-)

Απλά υπέροχο! 100% Ευθύνη για την πραγματικότητά μας

Όταν διάβασα το κείμενο έκλαιγα ακατάπαυστα κι ήθελα να νιώσω όλους κοντά μου! Και το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο μέσα σε όλα.

Είναι πραγματικά πολύ καλή θεραπεία!!! Θεραπεία για τα πάντα γύρω μας. Μη ξεχνάμε άλλωστε πως το Ho'oponopono σημαίνει ομοπονόπονος! Πόσο κοινές είναι αλήθεια οι λέξεις...

Παίρνοντας ευθύνη για το κόσμο γύρω μας μπορούμε να αλλάξουμε τόσο το μέσα μας όσο το γύρω μας...!

HO'OPONOPONO

Του Joe Vitale

Απόδοση στα Ελληνικά: γιώργος κυρίτσης

Πριν δύο χρόνια άκουσα για κάποιον θεραπευτή στη Χαβάη, ο οποίος θεράπευσε ένα ολόκληρο θάλαμο εγκληματικά παραφρόνων ασθενών – χωρίς ποτέ να δει κανέναν από αυτούς. Ο ψυχολόγος μελετούσε το φάκελο ενός ασθενούς και μετά κοιτούσε μέσα του να δει με ποιο τρόπο δημιούργησε την ασθένεια εκείνου του ανθρώπου. Καθώς βελτίωνε τον εαυτό του, βελτιωνόταν και ο ασθενής.

Όταν πρωτοάκουσα την ιστορία, σκέφτηκα ότι θα ήταν κάποιος αστικός μύθος. Πώς ήταν δυνατόν κάποιος να θεραπεύει έναν άλλο, θεραπεύοντας τον εαυτό του; Πώς θα μπορούσε, ακόμα και ένας άριστος γνώστης της αυτο-βελτίωσης, να θεραπεύσει τους εγκληματικά παράφρονες; Δεν είχε κανένα νόημα, ούτε λογική, οπότε διέγραψα την ιστορία.

Όμως ένα χρόνο αργότερα την άκουσα ξανά. Άκουσα ότι ο θεραπευτής χρησιμοποιούσε μια χαβανέζικη θεραπευτική διαδικασία που ονομάζεται ho'oponopono. Δεν είχα ακούσει ποτέ γι αυτή, αλλά δεν έφευγε από το νου μου. Αν η ιστορία είχε κάποια αλήθεια, θα έπρεπε να μάθω περισσότερα. Για μένα η έννοια «ολική ευθύνη» σήμαινε ότι είμαι υπεύθυνος για ότι σκέφτομαι και κάνω. Πέρα από αυτό, δεν έχει τίποτα να κάνει μ’ εμένα. Νομίζω ότι οι περισσότεροι έχουν την ίδια άποψη για την ολική ευθύνη. Είμαστε υπεύθυνοι για όσα κάνουμε εμείς και όχι για ότι κάνει οποιοσδήποτε άλλος – όμως αυτό είναι λάθος.

Ο Χαβανέζος θεραπευτής που θεράπευσε εκείνους τους διανοητικά άρρωστους ανθρώπους, θα με δίδασκε μια προηγμένη νέα προοπτική, όσον αφορά στην ολική ευθύνη. Το όνομά του είναι Dr. Ihaleakala Hew Len. Ίσως να μιλήσαμε μια ώρα την πρώτη φορά στο τηλέφωνο. Ζήτησα να μου πει όλη την ιστορία του έργου του σαν θεραπευτής.

Μου εξήγησε ότι εργαζόταν στο Κρατικό Νοσοκομείο της Χαβάης για τέσσερα χρόνια. Η πτέρυγα με τους εγκληματικά παράφρονες ήταν επικίνδυνη. Κάθε μήνα οι ψυχολόγοι δήλωναν παραίτηση. Το προσωπικό συχνά δήλωνε ασθένεια ή απλά υπέβαλε παραίτηση. Οι άνθρωποι περνούσαν εκείνη την πτέρυγα με την πλάτη τους στον τοίχο, από φόβο μην τους επιτεθούν οι ασθενείς. Δεν ήταν καθόλου ευχάριστο μέρος να ζεις, να εργάζεσαι ή να επισκέπτεσαι.

Ο Δρ. Λεν ανέφερε ότι ποτέ δεν είδε τους ασθενείς. Συμφώνησε να έχει ένα γραφείο και να εξετάζει τους φακέλους τους. Ενόσω κοιτούσε εκείνους τους φακέλους, εργαζόταν επάνω στον εαυτό του. Καθώς εργαζόταν στον εαυτό του, οι ασθενείς άρχισαν να θεραπεύονται.

«Μετά από λίγους μήνες, ασθενείς που είχαν αλυσοδεμένους, τους επιτρεπόταν να περπατούν ελεύθεροι», μου λεει. «Άλλοι που έπρεπε να παίρνουν βαριά φάρμακα, σταματούσαν τη φαρμακευτική αγωγή. Κι εκείνοι που δεν είχαν καμία ελπίδα να απολυθούν, αφήνονταν ελεύθεροι». Είχα μείνει άναυδος! «Και όχι μόνο αυτό», συνέχισε, «αλλά και το προσωπικό άρχισε να απολαμβάνει το να έρχεται στη δουλειά. Η τάση “κοπάνας” και η αναστάτωση εξαφανίστηκαν. Τελικά διαθέταμε περισσότερο προσωπικό απ’ ότι χρειαζόμασταν, καθότι ασθενείς αφήνονταν ελεύθεροι και όλο το προσωπικό εμφανιζόταν να εργαστεί».

Τότε ήταν στιγμή να θέσω την ερώτηση του ενός εκατομμυρίου δολαρίων: «Τι ήταν αυτό που κάνατε από μέσα σας, το οποίο έκανε εκείνους τους ανθρώπους να αλλάξουν;»

«Απλώς θεράπευα το κομμάτι μου που τους δημιούργησε» μου αποκρίθηκε. Δεν κατάλαβα τι εννοούσε. Ο Δρ. Λεν μου εξήγησε λοιπόν ότι ολική ευθύνη της ζωής σου σημαίνει πως οτιδήποτε στη ζωή σου - απλώς και μόνο επειδή βρίσκεται στη ζωή σου - είναι δική σου ευθύνη. Κατά μία κυριολεκτική έννοια, ολόκληρος ο κόσμος είναι δική σου δημιουργία.

Ουφ! Αυτό είναι δύσκολο να το χωνέψω. Το να είμαι υπεύθυνος για ότι λεω ή κάνω, είναι ένα πράγμα. Αλλά να είμαι υπεύθυνος για οτιδήποτε λένε ή κάνουν όλοι στη ζωή μου, είναι εντελώς άλλο πράγμα. Κι όμως η αλήθεια είναι η εξής: Εάν πάρεις την πλήρη ευθύνη για τη ζωή σου, τότε όλα όσα βλέπεις, ακούς, γεύεσαι, αγγίζεις ή βιώνεις καθ’ οιονδήποτε τρόπο, είναι δική σου υπευθυνότητα, επειδή βρίσκονται στη ζωή σου.

Πράγμα που σημαίνει ότι η τρομοκρατία, η οικονομία, ο πρόεδρος, ή οτιδήποτε βιώνεις που δεν σου αρέσει, είναι στο χέρι σου να το θεραπεύσεις. Κατά μία έννοια, όλα αυτά δεν υφίστανται παρά σαν προβολές από μέσα σου. Το πρόβλημα δεν είναι με εκείνα τα πράγματα. Το πρόβλημα έχει να κάνει μ’ εσένα και για να τα αλλάξεις, πρέπει να αλλάξεις εσένα.

Ξέρω ότι είναι δύσκολο να το καταλάβετε, πόσο μάλλον να το αποδεχτείτε ή να το εφαρμόσετε στην πράξη. Το να επικρίνετε είναι πολύ πιο εύκολο από την ολική υπευθυνότητα, αλλά καθώς μιλούσα με τον Δρ. Λεν, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι θεραπεία γι αυτόν, όπως και στο ho'oponopono, σημαίνει να αγαπάς τον εαυτό σου..

«Εάν θέλεις να βελτιώσεις τη ζωή σου, πρέπει να θεραπεύσεις (**ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ**) τη ζωή σου. Εάν θέλεις να θεραπεύσεις οποιονδήποτε, ακόμα και έναν διανοητικά άρρωστο, μπορείς να το κάνεις θεραπεύοντας τον εαυτό σου».

Ρώτησα τον Δρ. Λεν, με ποιο τρόπο θεράπευε τον εαυτό του. Τι ακριβώς έκανε όταν κοιτούσε τους φακέλους εκείνων των ασθενών;

«Απλώς έλεγα συνέχεια: “Συγγνώμη” και “Σ’ αγαπώ”, ξανά και ξανά», μου εξήγησε.

Αυτό είναι όλο;;;

«Αυτό είναι!»

Αποδεικνύεται πως το ν’ αγαπάς τον εαυτό σου, είναι ο σημαντικότερος τρόπος να βελτιώσεις τον εαυτό σου και καθώς βελτιώνεσαι εσύ, βελτιώνεις τον κόσμο σου.

Να σας δώσω ένα σύντομο παράδειγμα πώς δουλεύει αυτό: Μια μέρα μου έστειλε κάποιος ένα e-mail που με αναστάτωσε. Στο παρελθόν θα το είχα χειριστεί πατώντας τα κόκκινα κουμπιά των συναισθημάτων μου, ή προσπαθώντας να διαπληκτιστώ με το άτομο που μου έστειλε το αγενές μήνυμα. Αυτή τη φορά όμως αποφάσισα να δοκιμάσω τη μέθοδο του Δρ. Λεν. Έλεγα συνεχώς σιωπηρά “Συγγνώμη” και “Σ’ αγαπώ”, χωρίς να το απευθύνω συγκεκριμένα σε κάποιον. Απλώς επικαλούμουν το πνεύμα της αγάπης, να θεραπεύσει μέσα μου εκείνο που δημιουργούσε τις εξωτερικές συνθήκες.

Μέσα σε μια ώρα έλαβα e-mail από το ίδιο άτομο. Ζητούσε συγγνώμη για το προηγούμενο μήνυμά του. Έχετε κατά νου ότι δεν έκανα καμία εξωτερική κίνηση για να πάρω εκείνη την απολογία. Ούτε καν του είχα απαντήσει. Κι όμως, λέγοντας: “Συγγνώμη” και “Σ’ αγαπώ”, με κάποιο τρόπο θεράπευσε μέσα μου εκείνο που δημιούργησε την αρχική του αντίδραση.

Αργότερα παρακολούθησα ένα εργαστήριο ho'oponopono με τον Δρ. Λεν, ο οποίος είναι τώρα 70 ετών και θεωρείται σαν ένας παππούς σαμάνος. Επαίνεσε το βιβλίο μου «The Attractor Factor». Μου είπε πως καθώς θα βελτιώνω τον εαυτό μου, θα ανεβαίνει η δόνηση του βιβλίου μου και όλοι θα τη νιώθουν όταν το διαβάζουν. Εν ολίγοις, όσο βελτιώνομαι, θα βελτιώνονται και οι αναγνώστες μου.

«Και τι γίνεται με τα βιβλία που έχουν ήδη πωληθεί και βρίσκονται εκεί έξω;» ρώτησα.

«Δεν βρίσκονται εκεί έξω» μου εξηγεί, τινάζοντας για άλλη μια φορά το μυαλό μου με την μυστικιστική του σοφία. «Είναι ακόμα μέσα σου». Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει “εκεί έξω”. Θα χρειαζόταν ίσως ολόκληρο βιβλίο να εξηγεί αυτή την προηγμένη τεχνική, στο βάθος που της αξίζει.

«Αρκούμαι να πω πως όποτε θέλεις να βελτιώσεις κάτι στη ζωή σου, υπάρχει μόνο ένα μέρος να κοιτάξεις: μέσα σου. Και όταν το κάνεις, κάντο με αγάπη».

Περισσότερες πληροφορίες: http://hooponopono.org

Σημείωση μεταφραστή:

Πιθανόν, όπως αναφέρει ο συντάκτης του συγκεκριμένου άρθρου, να χρειαζόταν ολόκληρο βιβλίο για να εμβαθύνουμε στην τεχνική αυτή. Όμως, από μια «κβαντική» άποψη, ίσως αρκεί απλώς να δηλώσουμε στο Σύμπαν την αγνή μας πρόθεση, να αναλάβουμε την πλήρη ευθύνη του κόσμου μας, συγχωρώντας και αγαπώντας τον εαυτό μας. Ίσως αρκεί, μέσα στην προσευχή μας, μέσα στο διαλογισμό μας, να εκφράσουμε την πρόθεσή μας αυτή. Και με ένα «γένοιτο» στο τέλος, να ζητάμε να γίνει πράξη η αληθινή αγάπη προς τον εαυτό μας, δηλαδή η αγάπη προς τον Σύμπαντα Κόσμον! Ο Χριστός είχε πει: «Αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν». Μάλλον τελικά - εν αγνοία μας - αυτό ακριβώς κάνουμε. Γι αυτό ίσως είναι έτσι ο κόσμος σήμερα. Επειδή αγαπάμε τους άλλους ακριβώς όπως τον εαυτό μας… από ελάχιστα έως καθόλου!

Περισσότερα για το Ho'oponopono:
Ho'oponopono σημαίνει, «να κάνεις το σωστό», ή «να διορθώνεις ένα λάθος».
Σύμφωνα με τους αρχαίους Χαβανέζους, το λάθος προκύπτει από σκέψεις που μολύνονται από οδυνηρές αναμνήσεις του παρελθόντος. Το ho'oponopono προσφέρει έναν τρόπο απελευθέρωσης της ενέργειας αυτών των οδυνηρών αναμνήσεων ή λαθών, που προκαλούν δυσαρμονία και αρρώστια. Σε μια παραλλαγή της διαδικασίας Ho'oponopono, συμπεριλαμβάνονται και τα τρία τμήματα του εαυτού, που αποτελούν το κλειδί της Προσωπικής Ταυτότητας. Αυτά τα τρία τμήματα τα οποία υπάρχουν σε κάθε μόριο της πραγματικότητας ονομάζονται Unihipili (παιδί/υποσυνείδητο), Uhane (μητέρα/συνειδητό) και Aumakua (πατέρας/υπερσυνειδητό).
Όταν αυτή η «εσώτερη οικογένεια» είναι ευθυγραμμισμένη, ο άνθρωπος είναι σε αρμονία με το Θείο.
Μ' αυτήν την ισορροπία, η ζωή αρχίζει να ρέει.
Έτσι, το Ho'oponopono βοηθάει στην αποκατάσταση της ισορροπίας πρώτα του ατόμου και μετά όλης της δημιουργίας. Ο καλύτερος τρόπος θεραπείας σε κάθε τομέα της ζωής μου και σ ολόκληρο το σύμπαν είναι να πάρω 100% την ευθύνη και να εργαστώ με τον εαυτό μου.
Και φυσικά υπάρχει και η απλή σοφία της ολοκληρωτικής αυτοφροντίδας.
«Φρόντισε τον εαυτό σου. Αν το κάνεις, όλοι θα ωφεληθούν.»
Αν θέλετε να λύσετε ένα πρόβλημα, ανεξάρτητα από το είδος του προβλήματος, εργαστείτε με τον εαυτό σας. - Ihaleakala Hew Len.
Αυτό το άρθρο επιβεβαιώνει ότι είναι η κατάσταση του Θεραπευτή που οδηγεί στη θεραπεία.

http://www.drcat.org/articles_interviews/html/hotfudge.html

ΘΕΩΡΙΑ: Φέρουμε μέσα μας σαν τμήματα του Ασυνείδητου Νου μας όλους τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μας. (Αυτά τα τμήματά μας μοιάζουν πάρα πολύ με τα αρχέτυπα του Καρλ Γιουνγκ.) Το Ho'oponopono «διορθώνει» ό,τι σχετίζεται με αυτά. Η μέθοδος Ho'oponopono είναι η ευθυγράμμισή μας με τη γενεαλογία μας και το ξεκαθάρισμα της, όπως και το ξεκαθάρισμα των σχέσεών μας με τους άλλους ανθρώπους της ζωής μας.
1. Φέρτε στο νου σας κάποιον με τον οποίο δεν νιώθετε απόλυτα ευθυγραμμισμένοι ή άνετοι.
2. Οραματιστείτε μια ατέρμονη ροή αγάπης και θεραπευτικής ενέργειας από μια πηγή πάνω από την κορυφή του κεφαλιού σας (από τον Ανώτερο Εαυτό σας). Ανοίξτε το πάνω μέρος του κεφαλιού σας και αφήστε την αγάπη και τη θεραπευτική ενέργεια να εισχωρήσουν στο σώμα σας, να γεμίσουν το σώμα σας και να πλημμυρίσουν την καρδιά σας σε σχέση με αυτόν τον άνθρωπο.
3. Όταν νιώσετε ότι αυτό ολοκληρώθηκε, αν είναι απαραίτητο ή δυνατό, συζητήστε μ' αυτόν τον άνθρωπο, συγχωρήστε τον και ζητήστε του να σας συγχωρήσει.
4. Αφήστε αυτόν τον άνθρωπο και δείτε τον να απομακρύνεται. Καθώς φεύγει, κόψτε το νήμα που ενώνει τους δυο σας (αν θέλετε). Αν εργάζεστε με μια τωρινή σημαντική σχέση, τότε αφομοιώστε το άτομο μέσα σας.
5. Κάντε το ίδιο με κάθε άνθρωπο της ζωής σας με τον οποίο έχετε μια μη ολοκληρωμένη ή μη ευθυγραμμισμένη σχέση.
6. Ο τελικός έλεγχος είναι να μπορείτε να δείτε ή να σκεφτείτε αυτά τα άτομα χωρίς να νιώθετε κανένα αρνητικό συναίσθημα. Αν εξακολουθείτε να νιώθετε αρνητικά συναισθήματα, τότε κάντε και πάλι τη διαδικασία.
Nα Eιστε Πάντα Kαλά