Ένα βραβείο και η πορεία συνεχίζεται...

Ναι έχει περάσει καιρός...και μου έλειψε πολύ! Μου έλειψε να κάθομαι να γράφω σε αυτό στο μπλογκ που είναι από μόνο του ένα παραθυράκι προς εσάς αλλά και προς τον κόσμο όλο.

Συνέβησαν πολλές αλλαγές στη ζωή μου αυτό το διάστημα κι άλλες υποχρεώσεις τις οποίες έπρεπε να βγάλω εις πέρας.
Ξεκίνησε με τη νέα δουλειά στην οποία ελπίζω να προσαρμόζομαι καλύτερα και κορυφώθηκε με την χθεσινή παράσταση στο χορό στην οποία τα έδωσα όλα.
Ακόμα και οι απογοητεύσεις που μου ήρθαν από την παράσταση μου θυμίζουν πως στην ουσία αυτό που έχει σημασία είναι να χορεύεις επειδή το επιθυμεί πραγματικά η ψυχή σου. Να χορεύεις επειδή το θέλεις. Να αφήνεσαι ελεύθερη μέσα από το χορό.
Οι τεχνικές και τα βήματα έχουν πολύ λιγότερο σημασία στο τέλος. Γιατί και το καλύτερο κομμάτι που πέτυχα ήταν αυτό που ήταν πιο δύσκολο για μένα να μάθω. Κι αυτό γιατί πραγματικά το χόρεψα, μη σκεφτόμενη τις αδυναμίες μου και δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο εκείνη τη στιγμή. Και πέτυχε με όσα μου είπαν :)

Το ίδιο προσπαθώ να πετύχω στη δουλειά. Να μου αρέσει αλλά και να κάνω επίσης αυτά που μου αρέσουν, είτε χόμπυ είτε αναζητήσεις είτε άλλα. (Αν έβγαζα τα προς το ζειν γράφοντας πολύ καλά θα 'ταν, και ακόμα πιστεύω σ' αυτό! :))

Θα αναφέρω κι ένα κάπως ευαίσθητο θέμα, αλλά το σκέφτομαι τελευταία με τόσους ανθρώπους που φύγανε από αυτά τα γήινα πεδία, όπως πρόσφατα ένας από τους καλύτερους χορευτές και μουσικούς, ο Michael Jackson.
Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να φύγει πριν τα 60 του παρά τα τόσα προβλήματα υγείας που είχε. Φύγανε κι άλλοι, φύγανε κι επίσης άνθρωποι που είχα γνωρίσει κάποτε προσωπικά. Δεν έφυγε ωστόσο ο φίλος από το εγκεφαλικό για τον οποίο ακόμα ελπίζω, αν και είναι εγκλωβισμένος σε αυτήν την κατάσταση.
Απλά όταν ο Λύκος μου είπε ότι φύγανε πολλοί από τη συγκεκριμένη γενιά, αντανακλούσε τη σκέψη μου. Κι αναρωτιέμαι για αυτούς που θα μείνουν και πόσοι θα ζήσουν το 2012 και πόσα πράγματι αυτό θα αλλάξει ή θα μπορέσει να αλλάξει?

Μάλλον έχω τραβήξει μακριά τις σκέψεις μου. Θα τελειώσω όμως με κάτι ευχάριστο. Υπάρχει ένα βραβείο που είδα από την αρχή να κάνει το γύρο της μπλογκόσφαιρας. Το παρατηρούσα για το πόσο γρήγορα μεταφερόταν από τον ένα μπλόγκερ στον άλλον, πόσο γρήγορα στην ουσία μεταδίδονται και διαδίδονται τα πράγματα μέσα από αυτόν τον χώρο. Κι αυτό μου άρεσε. Σαν να υπάρχει μια συνεχής ροή, επικοινωνία και εκτίμηση. Μια πορεία που θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα. Σαν την ίδια τη ζωή.

Και ναι δεν περίμενα να φτάσει σε μένα γρήγορα και μάλιστα από δύο άτομα.:-) Και με πρόλαβαν γιατί ευχαρίστως θα το έδινα και στις δύο! :-)))
Ευχαριστώ πολύ τη Mermy και τη Γαλάτεια για το βραβείο Φαντασίας που ελπίζω να αξιοποιήσω δημοσιεύοντας ίσως και καμιά ιστορία. Είναι και το πρώτο βραβείο που μου απένειμαν ποτέ από δω.

Με τη σειρά μου το χαρίζω σε 5 + 1 αγαπημένα blog τιμώντας κι αυτά που το αξίζουν το βραβείο και δεν το έχουν πάρει ακόμα.

Green Lion γιατί η θέληση της φαντασίας σου αποτελεί και την μοναδικότητα της έκφρασής σου! Και η φαντασία σου σε οδηγεί σε ανώτερα πεδία.

Κουνούπι γιατί το χιούμορ της φαντασίας σου εμπλουτίζει την καθημερινή σου ζωή και και μας δίνει την χαρά του μπλογκ σου!

Filia Tenebrarum γιατί άφοβα χορεύεις στους ρυθμούς της μαγικής και απέραντης φαντασίας σου!

Κακός Λύκος γιατί όσο μαύρο χρώμα και δάγκωμα να ρίξει, η οπτική που μας χαρίζει έχει το δικό της φανταστικό χρώμα!

Ευρύνομος που έχει το όνομα και την χάρη γιατί ο τρελός του χωριού αποτελεί από μόνος του ιδανικό φαντασίας!

Κυ+ων γιατί σε ταξιδεύει παντού δίχως τέλος!!

Να 'στε καλά όλοι!!!!