Το χαμένο νόημα του Halloween

Καλό Halloween, Samhain, Mέρα των Νεκρών ή των Άγιων Πάντων!

Halloween, Παραμονή των Άγιων Πάντων, Ημέρα των Νεκρών, Samhain. Όποιο όνομα κι αν έχει, αυτή η ιδιαίτερη νύχτα που προηγείται της ημέρας των Άγιων Πάντων (1η Νοεμβρίου) έχει θεωρηθεί για αιώνες ως μια από τις πιο μαγικές νύχτες του χρόνου. Μια νύχτα με δύναμη, όταν το πέπλο που διαχωρίζει τον κόσμο μας από τον άλλο κόσμο είναι πιο λεπτό από ποτέ.

Όσο διαδεδομένοι κι αν είναι οι εορτασμοί για τη νύχτα της παραμονής των Άγιων Πάντων σε ολόκληρο τον κόσμο, λίγοι γνωρίζουν πως η πραγματική προέλευση της γιορτής Halloween είναι μια τελετή τίμησης των προγόνων μας και η μέρα των νεκρών. Μια στιγμή που τα πέπλα μεταξύ των κόσμων γίνονταν πιο λεπτά και πολλοί μπορούσαν να δουν την άλλη πλευρά της ζωής. Μια στιγμή μέσα στον χρόνο όπου ο πνευματικός και ο υλικός κόσμος άγγιζαν στιγμιαία ο ένας τον άλλο και δημιουργείτο μια μεγαλύτερη δυναμική για μαγική δημιουργία.

Αρχαίες τελετουργίες

Στους αρχαίους καιρούς η μέρα αυτή ήταν ιδιαίτερη και τιμημένη μέσα στο χρόνο. Στο κέλτικο ημερολόγιο ήταν μια από τις σημαντικότερες μέρες, καθώς αναπαριστούσε ένα σημείο στη μέση του χρόνου, το Samhain ή τέλος του χειμώνα. Όντας αντίθετη από τη μέρα του μεγάλου φεστιβάλ της άνοιξης το Μάη, το Beltain, η μέρα αυτή αναπαριστούσε το σημείο που άλλαζε ο χρόνος, την παραμονή της νέας χρονιάς με το ξεκίνημα της σκοτεινής περιόδου του χρόνου. Και παρόλο που εορταζόταν από τους Κέλτες, η προέλευση της ημέρας αυτής συνδέεται και με άλλους πολιτισμούς, όπως η Αίγυπτος και το Μεξικό, στο τελευταίο ως Dia de la Muerta, ή ημέρα των νεκρών.

Οι Κέλτες πίστευαν ότι οι κανονικοί νόμοι του χώρου και του χρόνου ετίθεντο σε προσωρινή αδράνεια κατά τη χρονική αυτή περίοδο, επιτρέποντας να ανοίξει ένα ειδικό παράθυρο απ' όπου ο κόσμος των πνευμάτων μπορούσε να αναμειχθεί με τον κόσμο των ζωντανών. Ήταν μια νύχτα που οι νεκροί μπορούσαν να διαπεράσουν το παραπέτασμα και να επιστρέψουν στη γη των ζωντανών για να γιορτάσουν με την οικογένεια ή τη φυλή τους. Έτσι, οι μεγάλοι ταφικοί λόφοι της Ιρλανδίας φωτίζονταν με πυρσούς στους εσωτερικούς τοίχους, έτσι ώστε τα πνεύματα των νεκρών να μπορέσουν να βρουν το δρόμο τους.

 

Φανάρια από κολοκύθες, τα φανάρια για τον Jack

Από την αρχαία αυτή παράδοση προέρχεται μια από τις πιο διάσημες εικόνες της γιορτής: το φανάρι από κολοκύθα (Jack-o-lantern). Προέρχεται από ιρλανδικές παραδόσεις και η χρήση του ήταν να φωτίζει τη χαμένη ψυχή του Jack, ενός διαβόητου απατεώνα που είχε κολλήσει ανάμεσα στους δυο κόσμους. Λέγεται ότι ο Jack είχε ξεγελάσει το διάβολο και τον έπεισε να μπει στην κουφάλα ενός δέντρου και σκαλίζοντας την εικόνα ενός σταυρού στον κορμό του δέντρου τον παγίδευσε εκεί μέσα. Οι φάρσες του είχαν ως αποτέλεσμα να του αρνηθούν την είσοδο στον Παράδεισο και καθώς είχε νευριάσει επίσης τον Διάβολο που κυβερνούσε την Κόλαση, ο Jack απέμεινε μια χαμένη ψυχή παγιδευμένη ανάμεσα στους κόσμους. Ως παρηγοριά, ο Διάβολος του έδωσε λίγη χόβολη για να φωτίζει το δρόμο του στα σκοτάδια μεταξύ των δυο κόσμων.

Αρχικά στην Ιρλανδία έπαιρναν ρέβες και τις έσκαβαν βάζοντας στο εσωτερικό τους ένα κερί για να τις χρησιμοποιήσουν ως φανάρια, ώστε να βοηθήσουν να οδηγηθεί το χαμένο πνεύμα του Jack πίσω στο σπίτι του. Κι έτσι προέκυψε η ονομασία, Φανάρια του Jack. Αργότερα, όταν ήρθαν μετανάστες στο Νέο Κόσμο οι κολοκύθες ήταν πιο εύκολο να βρεθούν κι έτσι σκάλιζαν αυτές και έβαζαν μέσα κεριά για να τις κάνουν φανάρια.

Η γιορτή των νεκρών

Καθώς η Εκκλησία άρχισε να επικρατεί στην Ευρώπη οι αρχαίες παγανιστικές τελετές μεταλλάχθηκαν σε πανηγύρια της Εκκλησίας. Καθώς η Εκκλησία δε μπορούσε να υποστηρίξει ένα γενικό γλέντι προς τιμήν των νεκρών, δημιούργησε μια γιορτή για τους ευλογημένους νεκρούς, τους καθαγιασμένους και η γιορτή μετατράπηκε σε Άγιους Πάντες ή Ημέρα Όλων των Ψυχών.

Πολλοί πολιτισμοί έχουν τελετές για να τιμήσουν τους νεκρούς τους. Κάνοντας κάτι τέτοιο συμπληρώνουν έναν κύκλο ζωής και θανάτου και διατηρούν την αρμονία και την τάξη του σύμπαντος.

Μετάφραση - Απόδοση: Αμαλία Τσακίρη, για το ESOTERICA.gr

Πηγή: Esoterica.gr