Ο Paolo Neto στην Αθήνα

Ο Paolo Neto είναι ένας θεραπευτής από Βραζιλία, ειδικός στην πνευματική θεραπεία. Η πνευματική θεραπεία θεωρεί πως η Υγεία είναι μια δυναμική κατάσταση στην οποία η ενέργεια ζωής ρέει ελεύθερα και ανεμπόδιστα στα διάφορα σώματα του ανθρώπου, φυσικό, αιθερικό,νοητικό κλπ.
Αυτό σημαίνει πως οποιαδήποτε ασθένεια υφίσταται, θεωρείται ως δυσαρμονία τόσο στο υλικό όσο και στο ψυχικό και πνευματικό σώμα του ατόμου και οφείλεται στην αναστολή των ζωογώνων ενεργειών του όντος-ανθρώπου, που έχει σαν αποτέλεσμα την διαταραχή και δυσαρμονία στο αιθερικό του σώμα, το γνωστό με την ονομασία "Αύρα".
Αυτός είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιώ για να εξηγήσω σε γενικές γραμμές τι είναι πνευματική θεραπεία η οποία συμπεριλαμβάνει πολλά. Πνευματική θεραπεία μπορεί να είναι η προσευχή, το θεραπευτικό άγγιγμα, η κατευθυνόμενη ίαση αλλά και η ίαση εξ αποστάσεως.

Ο Paolo Neto είναι αρκετά γνωστός ίσως στη χώρα μας από προηγούμενες επισκέψεις του. Προσωπικά ήταν η δεύτερη φορά που πήγα. Κι αν είναι να περιγράψω την εμπειρία μου, ομολογώ πως η πρώτη φορά είναι πάντα πιο εντυπωσιακή.
Οι συναντήσεις με το Νέτο μοιράζονται σε δίωρα, πράγμα που το κάνει πιο άνετο και για τον κόσμο και για εκείνον πιστεύω.
Στην αρχή λένε κάποια λόγια και προσευχές στις οποίες συμμετέχουμε όλοι σαν να κάνουμε μια μεγάλη ομαδική προσευχή. Κι αυτό βοηθάει πολύ τους ανθρώπους να ανοιχτούν, να χαλαρώσουν, να ανεβάσουν φυσικά τη δόνηση στον χώρο και να είναι πιο έτοιμοι να δεχτούν τη θεραπεία.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγα, ένιωθα τις προηγούμενες ήδη δονήσεις που υπήρχαν στο χώρο και με έκαναν να ανατριχιάσω. Αλλά τώρα, χθες δηλαδή, κατά τη διάρκεια της προσευχής ένιωθα πόνους σε ευαίσθητα σημεία και μια περίεργη αστάθεια.

Ο ίδιος ο Νέτο (ή Νέτου αν προφέρεται έτσι στα βραζιλιάνικα) συμμετέχει στην προσευχή και τα λόγια του εξηγούνται μέσω ενός διερμηνέα. Μετά ανά μικρότερες ομάδες που μοιράζονται την υπόλοιπη ώρα που αππομένει, μπαίνουν σε ένα διπλανό δωμάτιο όπου από τον ίδιο το Νέτο και τους ανθρώπους που τον βοηθούν κάνοντας ένα κύκλο γύρω από τους "ασθενείς", υπάρχει αυξημένο ενεργειακό πεδίο που ενισχύει τις ενέργειας της ίασης, της θετικότητας, του ανοίγματος και προπαντός της αγάπης.

Την πρώτη φορά που είδα από κοντά το Νέτο, ένιωθα έντονη την ανάγκη να τον αγκαλιάσω! Τέτοια ενέργεια εξέπεμπε ο άνθρωπος! Και δεν ήμουν η μοναδική καθώς είδα ότι κι άλλα άτομα κάνανε παρόμοιες κινήσεις, άλλα συγκινούνταν και άλλα κλαίγανε και ένιωθα γενικά πως οι περισσότεροι βγάζανε ένα βάρος από πάνω τους. (Χρησιμοποιώ πολύ τη λέξη "αισθάνομαι" καθώς μάλλον δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να το περιγράψεις).

Ο Νέτο σε αγγίζει το κεφάλι για να κατευθύνει την ενέργεια που χρειάζεσαι στο σώμα σου. Κι αν εκείνη τη στιγμή βρίσκεσαι σε κατάσταση προσευχής, βαθιάς χαλάρωσης, διαλογισμού ακόμα καλύτερα. Λίγη πίστη χρειάζεται και κινάς το βουνό που λέει ο λόγος. Η πνευματική θεραπεία γίνεται στο σύνολο του οργανισμού και όχι μονάχα στις περιοχές που αισθάνεται κάποιος ότι πάσχουν. Η θεραπεία ή η βελτίωση του καθενός εξαρτώνται κατά πολύ από το καρμικό του χρέος και τη διάθεσή του για ηθική βελτίωση, για αγώνα να αναγνωρίσει, να αποδεχτεί και να καλυτερέψει τα ελαττώματά του και για πνευματική τελειοποίηση.

Θα μπορούσα επομένως να χαρακτηρίσω το Νέτο σαν από τους καλύτερους "αγωγούς". Και αυτό είναι που κάνει τον καλό θεραπευτή, ακόμα κι αν πρόκειται για κάποιον της "παραδοσιακής" ιατρικής, αν γίνεσαι αγωγός για τους ασθενείς, μπορείς κατά πολύ να τους βοηθήσεις. Εξάλλου η ίδια η ενέργεια στον χώρο ενίσχυε κατά πολύ την επίδραση της "ιαματικής" ενέργειας κάνοντας το θεραπευτικό "σοκ" ισχυρότερο. Και δύσκολα μπορούσες να μη συμμετάσχεις :) Αν και έχω ακούσει για περιστατικά όπου θέλανε να διασπάσουν τη συνοχή ή να παρεμβληθούν έντονα φωνάζοντας με αρνητικό τρόπο, ευτυχώς ήταν ελάχιστες περιπτώσεις και τους ζητήθηκε ήρεμα να φύγουν. Προσωπικά δεν είδα τίποτα τέτοιο. Όλοι θέλανε να γίνουνε και να νιώσουνε καλά και όλοι θέλανε καλά για όλους κι αυτό δυνάμωνε τη συνοχή. Η δύναμη της αγάπης είναι θαυμαστή κι αν την εκπέμπεις, τέτοια θα λάβεις. Γενικά ότι εκπέμπεις, προς τον εαυτό σου ή τους άλλους, είτε καλό είτε κακό, αυτό και θα πάρεις πίσω.

Κι η συμβουλή μου για το πως να προσεγγίζετε τέτοια θέματα που είναι μάλλον ακόμα "ευαίσθητα" για πολλούς ανθρώπους όπως η πνευματική θεραπεία, λέω πως μεν χρειάζεται κάποια προσοχή ειδικά αν πρόκειται για πρώτη φορά, γιατί υπάρχουν όλων των ειδών οι περιπτώσεις, αλλά θέλει και ανοιχτό μυαλό και όχι προκατάληψη για να προσεγγιστεί όσο γίνεται περισσότερο η γνώση του "ότι ουδέν οίδα".
Κι αν υπάρχει κάποια ανησυχία ότι μπορεί να μην καταλάβετε τίποτα, μπορώ να σας πω ότι δεν χρειάζεται Μην προσμένετε, απλά αφεθείτε και χαλαρώστε, τίποτα άλλο. Ακόμα κι αν κάτι δεν καταλάβετε εκείνη τη στιγμή, μπορεί να το καταλάβετε μετά.

Όσο για το αν κάποιοι θεραπεύτηκαν, έχω ακούσει αρκετά. Προσωπικά πέρσι που πήγα, ήταν τόσο έντονα όλα, που ένιωθα ένα βαθύ μούδιασμα και μετά σαν γύρισα έπεσα κατάκοιτη και κοιμήθηκα, πολλές ώρες στην αρχή με διαλείμματα και μετά το βράδυ κάπου 18-20 ώρες σερί! Η ανάπαυση σίγουρα βοηθάει. Και τις επόμενες μέρες δεν μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα και ένιωθα διάφορα περίεργα βουίσματα και θορύβους και κάτι σαν να "καθάριζε" κάποιο ευαίσθητο σημείο μου.

Οι οδηγίες που δίνονται κι εκεί σε χαρτί είναι αρκετά κατατοπιστικές καθώς αναφέρουν τους πόνους, την κατάπτωση και άλλες "παρενέργειες" που μπορεί να επιφέρει το θεραπευτικό σοκ από την πνευματική θεραπεία. Είναι όπως στις φυσικές θεραπείες, αν δεν περάσεις πόνο, πυρετό και ότι αναπτύζει τα αντισώματα του οργανισμού, δεν θα ξεπεράσεις πραγματικά την ασθένεια και ούτε ο οργανισμός σου θα γίνει δυνατότερος. Δυστυχώς πολλά χημικά φάρμακα το ακυρώνουν αυτό (όχι πως ορισμένα δεν χρειάζονται σε ορισμένες περιπτώσεις).

Αυτή τη φορά που είδα το Νέτο από κοντά, δεν ξέρω ακριβώς αλλά σαν να ένιωσα ταυτόχρονα μια ελαφριά στενοχώρια, πως ήθελα κι εγώ να τον κάνω καλά. Να ήταν η κούραση, να ήταν κάποιο βάρος, δεν ξέρω πραγματικά. Ένιωσα την ανάγκη να τον θεραπεύσω όπως θεραπεύει κι αυτός.
Και τα μάτια του, έδειχναν σαν να είχε κάποιο πρόβλημα στο ένα. Αλλά αυτό δεν τον κάνει λιγότερο θεραπευτή. Από προσωπική εμπειρία μάλιστα μπορώ να πω πως όσοι έχουν περάσει ασθένειες, τραύματα, σοβαρά προβλήματα, όχι μόνο μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους μέσω αυτών αλλά και άλλους ανθρώπους με παρόμοια ή και διαφορετικά προβλήματα! Ο Χείρων εξάλλου είναι το αρχέτυπο του πληγωμένου θεραπευτή που δίδαξε ακόμη και την τέχνη της θεραπείας στον Ασκληπιό ενώ ο ίδιος υπέφερε από δηλητηριώδεις πόνους στο πόδι του σε όλη του τη ζωή.

Όποιος ήθελε να περιγράψει τις εμπειρίες του ή τι ένιωσε από τον Paolo Neto, μπορούσε να το δηλώσει και θα κανόνιζαν κάποια ώρα όπου θα μιλούσαν, αλλά δυστυχώς δεν είχα χρόνο να πάω να τους ακούσω. Θα ήθελα να μάθω και τι είχαν να πουν οι άλλοι άνθρωποι σχετικά.


Ωστόσο για όποιον ήδη ενδιαφέρεται, αύριο γίνονται οι τελευταίες συνεδρίες:
στο ξενοδοχείο Golden Age, Μιχαλακοπούλου 57 έναντι του Holiday Inn
ώρες: 10-12 πμ, 12-2μμ, 4-6 μμ και 6-8 μμ.

Οι δυο λύκοι

Μου ήρθε σήμερα ως μαιλ από τον Λύκο.
Αλλά μου άρεσε τόσο πολύ που ήθελα να το διαδώσω :)


Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων. Είπε:

"Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων' που υπάρχουν μέσα σε όλους μας"

Ο ένας είναι το Αρνητικό. - Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονία, η αυτολύπηση, η ενοχή,η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.

Ο άλλος είναι το Θετικό. - Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και η πίστη στο Θεό.'

Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του:
"Ποιος λύκος νικάει;"

Ο γέρος απάντησε απλά ...............
"Αυτός που ταΐζεις."

Πρόσκληση για 5 Όνειρα

Η καλή φίλη Mermy Blue με κάλεσε σε blogoπαίγνιο να γράψω για 5 πράγματα που ονειρεύομαι.
Υποθέτω θα είναι για τα πράγματα που ονειρεύομαι συνήθως αν και μπορώ να ονειρεύομαι όλη μέρα με τα μάτια ανοιχτά :))
Οπότε ας μη γράψω ολόκληρα κατεβατά για όσα όνειρα προφητικ μπορεί να είδα, που δεν είναι και τόσο πολλά στην πραγματικότητα (έχω μια φίλη που βλέπει τόσα πολλά προφητικά όνειρα που θα ήταν καλή ιδέα να έφτιαχνε μπλογκ για να τα εξιστορήσει :) Ούτε για όσα όνειρα με προηγούμενες ζωές θυμάμαι, αλλά για όσα θέματα βλέπω συνήθως.

Ονειρεύομαι....


1. Παράξενες διαστάσεις, μορφές ή πρόσωπα που κρύβουν ότι είναι στην πραγματικότητα (αγγελικό ή δαιμονικό) και μου κάνει εντύπωση που οι άλλοι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν την πραγματική υφή τους


2. Ότι πετάω πετάω! (σαν να εχω την ικανότητα και το χρησιμοποιώ συχνά)


3. Αναζήτηση ενός μυστηρίου (μπορεί και σε στυλ Indiana Jones ;)), κάποιας δράσης ή του ίδιου του σύμαντος


4. Πάθος - Έρωτας και οι αισθήσεις του


5. Ότι είμαι στην κεντρική σκηνή και πρέπει να διεκπαιρεώσω μια παράσταση, από χορογραφία, ηθοποιία, τραγούδι έως απαγγελία από κάποιο βιβλίο ή κείμενο που το αποστηθίζω με περίεργο τρόπο. (είναι μια περίεργη αίσθηση καθώς είναι κάτι όχι τόσο εύκολο να κάνω -ειδικά το τραγούδι!- αλλά αισθάνομαι ικανοποίηση αν τα καταφέρνω στο τέλος).


Αυτά είναι τα μοτίβα που βλέπω συνήθως. Παραδίδω τη σκυτάλη να παίξουν το ίδιο παιχνίδι στους: Γαλάτεια (μαζί με το τεστ ζώων αν θέλει ;), στο Skouliki (που του αρέσουν τέτοια παιχνίδια), στην Κάρμεν (αν θέλει να γνωρίσω περισσότερα για κείνη), στους Αστροσυμμορίτες (ο καθένας σας ή όλοι μαζί ;), στην πνευματική αδερφή GreenLion, στον coztjrs (πως θα τα συνδέσει με την ινδιάνικη ονειροπαγίδα), στο Κουνούπι (που μου αρέσουν τα υπαρξιακά του ;) και σε όσους άλλους ενδιαφέρονται με χαρά!

Το ταξίδι στην Έφεσο

Μετά από καιρό, έτσι που περνούσαν οι μέρες έχοντας με συνεχώς απασχολημένη αλλά και ανατρεγμένη (και αναμαλιασμένη μη πω!) μπόρεσα επιτέλους να καθήσω να γράψω εδώ όλα όσα ήθελα να πω. Τώρα είναι ζήτημα βέβαια αν τα θυμάμαι όλα! Μέσα σε όλα και ο ανάδρομος Ερμής αυτές τις μέρες μου 'κοψε το ίντερνετ κι άλλες σκανδαλιές που εμποδίζουν την επικοινωνία αναγκάζοντάς σε να αφουγκραστείς τα όποια προβλήματα υπάρχουν...κυρίως μέσα σου.
Αλλά για να πάρω τα γεγονότα (ή τις αναρτήσεις) με χρονολογική σειρά (αφού έγραψα τουλάχιστον για την πανσέληνο του Μαίου), είπα να ξεκινήσω πρώτα λέγοντας και λίγα πράγματα για το μαγιάτικο ταξίδι μου. Κι αφού έχασα το Μπελτέιν - την ανοιξιάτικη γιορτή της παραμονής της πρωτομαγιάς πηγαίνοντας σε αυτό το ταξίδι, ελπίζω να καταφέρω να το αναπληρώσω με τον φίλο μου και μάλιστα σε ακόμη καλύτερο βαθμό ;)

Το ταξίδι δεν κράτησε πολλές μέρες αλλά μπορώ να πω ότι η γενική εντύπωση που πήρα από την Τουρκία είναι ότι μοιάζουμε πάρα πολύ σαν λαοί. Τουλάχιστον στα παράλια της Μικράς Ασίας τα οποία επισκέφτηκα. Παρόμοιες κουλτούρες, εμφανίσεις, χαρακτηριστικά, φαγητά, λέξεις γλώσσας κλπ. Ένιωθα λες και δεν είχα πρόβλημα να επικοινωνήσω στα ελληνικά!
Άσε που η Τουρκία γίνεται όλο και πιο πολύ τουριστική τα τελευταία χρόνια.
Και η μουσουλμανική θρησκεία; Τώρα να μας χωρίζουν οι προσκολλήσεις στη θρησκεία είναι για μένα από τους πιο μεγάλους κινδύνους. Αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση είναι ότι η καθιερωμένη μέρα λειτουργίας για τους μουσουλμάνους είναι η Παρασκευή. Από ποια άποψη όμως; Για τους εβραίους είναι το Σάββατο - μέρα του Κρόνου, του αυστηρού νομοθέτη, για τους χριστιανούς είναι η Κυριακή - μέρα του Ηλίου, του ζωντανού ανοίγματος που αργότερα μετράπηκε σε "μέρα του Κυρίου", ενώ τελικά για τους μουσουλμάνους είναι η Παρασκευή - μέρα της Αφροδίτης, της θηλυκής υποδοχής! Κάποια στιγμή θα ήθελα να το εξερευνήσω πως εφαρμόστηκε έτσι όταν είναι γνωστοί οι περιορισμοί της ισλαμικής θρησκείας ως προς τις γυναίκες. Ίσως αυτοί οι περιορισμοί να μπήκαν πολύ μα πολύ μεταγενέστερα...

Δεν θα σταθώ στην όλη περιγραφή του ταξιδιού, αλλά θα επικεντρωθώ στην Έφεσο και όπως έζησα τα γεγονότα αυτής της μέρας.
Η Αρχαία Έφεσος μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της αρχαιότητας με μια αξιόλογη βιβλιοθήκη που μπορούσε να συγκριθεί με της Αλεξάνδρειας. Την επισκεφτήκαμε μετά την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του ευαγγελιστή, η οποία βρισκόταν κοντά και πάνω σε ένα λόφο, όπου από κάτω κειτόταν το Αρτεμίσιο ή μάλλον ότι έμεινε από αυτό...

Αν και δεν τράβηξα πολλές φωτογραφίες γιατί ήμουν απασχολημένη...να εξερευνώ (!) μπορώ να εμφανίσω όσες εικόνες βρήκα. Και η αλήθεια ήταν πως αν και στην αρχαία Έφεσο είχε πολλά, μα πάρα πολλά να δεις (και έχουν ανασκάψει μόνο το 40% των αρχαίων!) σαν ενέργεια δεν έλεγε πολλά. Ήταν η ενέργεια ενός πολύβουου τόπου όπως ήταν πάντοτε και ακόμα και τώρα.

Ενώ όταν ήμουν στο λόφο όπου στεκόταν η βασιλική του Αγίου Ιωάννου...εκεί άλλαζαν όλα! Ήταν απίστευτη η ενέργεια που ένιωσα και κάτι ιερό είχε αυτός ο τόπος εκτός από τη πανέμορφη θέα του που του πρόσφερε η θέση στο λόφο. Εκεί ψηλά ένιωθα ζέστη, αδρεναλίνη κι άλλα δύσκολα να περιγραφούν. Σίγουρα κάτι γνωρίζει όποιος βρίσκεται σε παρόμοιους τόπους και δεν είναι τυχαίο που σε τέτοιους τόπους χτίζουν ναούς.
Ο ναός εκεί είναι από τους πιο παλιούς και δεν ήταν πάντοτε χριστιανικός ούτε και μετέπειτα ολοκληρωτικά χριστιανικός. Πήραν κομμάτια από το Αρτεμίσιο που βρισκόταν πιο κάτω για να χτιστεί η εκκλησία και άλλα πολλά. Οι κολώνες που έβλεπες ήταν ιωνικού ρυθμού και έμοιαζαν πάρα πολύ με αυτές που πρέπει να είχε το Αρτεμίσιο.

Το καημένο Αρτεμίσιο το έβλεπες από κει ψηλά, ή μάλλον τη μοναδική κολώνα που έμεινε από κάτι που ήταν ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου. Ωστόσο ήταν παράξενο να το βλέπεις. Έχει περάσει τα πάνδεινα από σεισμούς, πλημμύρες από το κοντινό ποτάμι και φυσικά καταστροφές από ανθρώπους με πιο γνωστό το κάψιμό του από τον Ηρόστρατο, που λέει η παράδοση ότι έγινε τη νύχτα της γέννησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Εκεί βρισκόταν και το άγαλμα της Αρτέμιδος, εξίσου ξακουστό με το άγαλμα της Αθηνάς στον Παρθενώνα ή του Δία στην Ολυμπία. Με μία σημαντική διαφορά, αντίθετα με την απεικόνιση της μορφής της Άρτεμης όπως τη γνωρίζουμε οι περισσότεροι, της παρθένας κυνηγού με το τόξο, το άγαλμα έφερνε πολύ περισσότερο στις ανατολικές θεές της γονιμότητας με κυρίαρχη την Αστάρτη ή Κυβέλη. Γι' αυτό είχε και πολυάριθμους μαστούς - αυγά, σύμβολα της γονιμότητας. Ακόμα και στο φόρεμα είχε ανάγλυφα από ελάφια, αγριογούρουνα αλλά και μυθικά ζώα όπως η Σφίγγα. Σώθηκαν νεώτερα αντίγραφα και παραλλαγές του αγάλματος που μας έδωσαν να καταλάβουμε πως ήταν η αξιοπρόσεχτη μορφή του.

Πάντως εκεί ψηλά στο λόφο στην εκκλησία-ναό με τα πολλά ερείπια που βρίσκονταν σε καλή κατάσταση, δεν μπορούσα να ακολουθήσω την πεπατημένη πορεία που έπαιρνε το γκρουπ κι ας έχανα την ευκαιρία να ακούσω αυτά που είχε να πει ο ξεναγός. Ήταν τόσα πολλά και ωραία αυτά που υπήρχαν εκεί, μες στα χαλάσματα, και δεν υπήρχε χρόνος να τα δω όλα ενώ το ήθελα πολύ. Ειδικά με την αίσθηση που μου έδινε ο τόπος.

Άσε που σκεφτόμουν περισσότερο πως κι από κει πέρασε ή συνδέεται το μέρος με κάποιον τρόπο με τον Απολλώνιο Τυανέα. Μπορεί να ήταν η ιδέα μου αλλά ένιωθα μυστηριακά μαγικά. Και κατάλαβα ότι δεν μου αρκούσε. Ήθελα να εξερευνήσω όλα τα μέρη, ειδικότερα να ανεβαίνω στα χαλάσματα να αγναντεύω αλλά και να τρυπώνω στα μικρά δωμάτια και τους περίεργους διαδρόμους όπου δεν πατούσαν τουρίστες και η απόδειξη για αυτό ήταν ότι σε εκείνα μόνο το χορτάρι είχε φυτρώσει πιο ψηλά και από το ύψος του γόνατου.

Αφού το έσκασα τοξότικα από το γκρουπ και πήγαινα πέρα δώθε, ανακάλυψα και ένα δυσκολοπάτητο χαμηλό μέρος με διαδρομάκια που στην αρχή τα χρειάστηκα να ξεπεράσω τον φόβο μου ώστε να πάω εκεί. Πριν μπω στην είσοδό τους, έπεσα πάνω σε ένα νεαρό ντόπιο, λίγο κακομοίρη, λίγο ταλαίπωρο, λίγο άσχημο ο οποίος προηγουμένως στο γκρουπ προσπαθούσε να μου πουλήσε ένα "αρχαίο" νόμισμα. Αληθινό ή πλαστό δεν έμαθα. Με ρώτησε σε σπασμένα αγγλικά τι είναι αυτό που γυρεύω κι εγώ του απάντησα πως απλά κοιτάζω, ενώ οι συγγενείς μου μου έλεγαν να μην απομακρυνθώ πολύ ξέροντας την τρέλα που κουβαλούσα.

Φυσικά και δεν τους άκουσα. Όταν βρέθηκα μόνη μου έκανα μια μικρή επίκληση στον Απολλώνιο κι αν γινόταν να μάθω τα μυστικά του τόπου. Και βρέθηκα ξαφνικά σε ένα πανέμορφο δωματιάκι που είχε ένα περίεργο άνοιγμα μεσα στη στενοχωρία του, ενώ το έλουζε το φως και η φύση τυφλώνοντάς με.
Και στο κέντρο του δωματίου υπήρχε μια κολώνα, τόσο αρμονικά ταιριασμένη παρά τον περίτεχνο αρχαίο ρυθμό της. Και δίπλα της βρισκόταν μια ελιά που την αγκάλιαζε με ένα τρόπο τόσο ταιριαστό που θα λυπόσουν να τη βγάλεις από κει. "Θα μπορούσε να μου εμφανιστεί ένα σημάδι τώρα;" αναρωτήθηκα μη σκεφτόμενη κάτι συγκεκριμένο. Και πριν προλάβω να κάνω ένα βήμα, βλέπω ότι μπρος στο πόδι μου είχε συρθεί αργά αργά μια χελώνα η οποία έβγαζε διεξοδικά το κεφάλι της και με κοιτούσε.

Ακόμα και να ήταν οι ιδέες μου, τα χάρηκα όλα αυτά και ένιωθα λες και είχα ανέβει ανώτερα επίπεδα, ανώτερες οκτάβες και μπορούσα να προσεγγίσω ένα τεράστιο άνοιγμα προς τον κόσμο, μια συμπαντική απεραντοσύνη. Εξάλλου με όλα αυτά ένιωθα σαν παιδάκι που έπαιζε ή είχε ξαναγεννηθεί μες στην αθωότητά του:)
Δεν ξέρω πόση ώρα κάθησα, αλλά κατάλαβα κάποια στιγμή πως οι άλλοι θα με ψάχνανε ή θα είχαν αρχίσει να ανησυχούν. Βγήκα έξω και είδα πως το γκρουπ μου είχε φύγει, ένας Θεός ήξερε για που! Και πράγματι χτύπησε το κινητό μου. Κι εγώ ήμουν ακόμη στη τρελή χαρά σαν μικρό παιδί.
Βλέπω ξαφνικά πάλι το νεαρό και κατάλαβα ότι με είχε ακολουθήσει. "Χάθηκες;" μου λέει.
"Απλά φύγανε" του είπα. Συνήθως βρίσκω κάποια δυσκολία να είμαι τόσο τολμηρή με τους ανθρώπους αλλά εκείνη τη στιγμή ήμουν αλλού.
"'Ελα να σε πάω" μου είπε δείχνοντας μου που πήγανε. Η αλήθεια είναι πως η όποια σκέψη ότι κινδύνευα κι ότι μπορούσε να με παραπλανήσει οδηγώντας με αλλού μου πέρασε από το μυαλό για μία μόνο στιγμή. Ένιωθα τόση σιγουριά και πίστη που απλά χαμογέλασα. Η ψυχή μου εξάλλου εκείνη τη στιγμή μπορούσε να χωρούσε όλο τον κόσμο, ακόμα και αυτόν...

Ωστόσο δεν αργήσαμε πολύ να τους βρούμε κι από μακριά που τους είδα κατάλαβα ότι είχαν ανησυχήσει αρκετά. Τους του δείχνω του παιδιού, ευχαριστώντας τον με χαρά νιώθοντας ακόμα μεγαλύτερη συμπάθεια. Πριν φτάσουμε με είχε ρωτήσει από που είμαι φυσικά κι εγώ του είπα: "Γιουνάν" χρησιμοποιώντας την τούρκικη λέξη για τη χώρα μας που μας χαρακτηρίζει ως Ίωνες.
"Γκρης;" μου κάνει.
"Γες μπατ Γιουνάν" Όχι ρε παιδιά Γκρης που βγαίνει από το γκιαούρ-γκραικός που μας είχαν αποκαλέσει καθιερώνοντάς μας ως "σκλάβους".

Τον χαιρέτησα για να φύγω και μου 'δωσε το χέρι για χειραψία αλλά προχώρησε σε απλό σταυροφίλημα στο μάγουλο. Προσπάθησε να εκφραστεί όσο γινόταν ότι με συμπάθησε πολύ, ακόμα και με το "άι λβ γιου"! Κι εγώ τον ευχαρίστησα με χαρά ανάμεικτη με ευγνομωσύνη που απλά αυτός υπήρχε.
Φτάνοντας στους συγγενείς μου είδα και για πρώτη φορά να πετάει πελαργός και τον είδα από κοντά, να πετάει πάνω από το κεφάλι μου... Σημάδι γυρισμού ίσως :) Γιατί κι ο ουρανός μου φαινόταν απλόχερα απέραντος λες και μπορούσα να αισθανθώ το μακρύ πεταγμά του μέσα στη ψυχή μου...

Ο πελαργός ήταν ένας και πετούσε αλλά αυτή είναι μια ωραία φωτό που βρήκα με πελαργούς και μάλιστα στα ερείπια του ίδιου τόπου! Δυστυχώς για χελώνα δε βρήκα!

Η σημερινή Πανσέληνος

Σήμερα έχουμε πανσέληνο πάνω στον άξονα Σκορπιού - Ταύρου. Και η πανσέληνος του Μαϊου θεωρείται σημαντική από μεταφυσικής πλευράς αφού συνδέεται με τη γιορτή Βεσάκ (ή Βισάκα) κατά την οποία γιορτάζεται κυρίως η γέννηση αλλά και ο θάνατος και η μεταμόρφωση του Βούδα στη Νιρβάνα.
Και λόγω του ότι αυτή η πασέληνος αφορά τόσο την έξαρση της σελήνης στον Ταύρο τόσο και την πτώση της στον Σκορπιό, σας προσφέρω κι ένα βίντεο με υπέροχη μουσική για άφθονο διαλογισμό πάνω σ' αυτή :)

Η Εορτή του Βεσάκ τελείται στην πανσέληνο του Ταύρου, ενώ η Εορτή της Ανθρωπότητας τελείται ένα μήνα αργότερα, στην πανσέληνο των Διδύμων. Επίσης, η εορτή του Πάσχα καθορίζεται στην Πανσέληνο που εμπίπτει στη Ζωδιακή διαίρεση του Κριού, κατά την πρώτη Πανσέληνο μετά την Εαρινή Ισημερία. Αυτές οι τρεις Εορτές - του Πάσχα, του Βεσάκ και της Ανθρωπότητας (απ' ότι κατάλαβα μάλλον στην Πεντηκοστή αναφέρεται) - συνιστούν τα τρία μεγαλύτερα πνευματικά γεγονότα του έτους. Είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι σε ορισμένα εδάφια από τα κείμενα της Α. Α. Μπ. και του Θιβετανού χρησιμοποιούνται συχνά φράσεις όπως Πανσέληνος του Μαΐου για να υποδηλωθεί η εορτή του Βεσάκ (η πανσέληνος του Βούδα), καθώς και Πανσέληνος του Ιουνίου για να αναφερθεί η Πανσέληνος του Χριστού, που αποτελεί Εορτή της Ανθρωπότητας. Γενικά οι δύο αυτές Πανσέληνοι σημειώνονται κατά τη διάρκεια των μηνών Μαΐου και Ιουνίου, αλλά όχι πάντοτε. Όπως εξηγήθηκε παραπάνω, ο καθοριστικός παράγων για τον προσδιορισμό των Εορτών είναι οι Πανσέληνοι Ταύρου και Διδύμων και όχι οι ημερολογιακοί μήνες.

Όμως υπάρχει κάτι σχετικά μ' αυτή την Εορτή, που τη διαφοροποιεί και την ξεχωρίζει από τις άλλες γιορτές. Οι ημερομηνίες των Χριστιανικών Εορτών καθορίστηκαν από γεγονότα του παρελθόντος ή από συμβάντα που έγιναν πολλούς αιώνες πριν, ή επίσης μνημονεύουν κάποιο μεγάλο Μαθητή του Χριστού που υπηρέτησε στο παρελθόν τη φυλή, όπως κι Εκείνος. Ενώ η Εορτή του Βεσάκ συνιστά αναγνώριση ενός τωρινού και ζωντανού γεγονότος. Τελείται (όπως πιστεύουν εκείνοι που την τηρούν) ενόσω λαμβάνει χώρα ένα μέγα και ουράνιο γεγονός, κι έχει τη φύση της συμμετοχής σε μια τελετουργία.
Όπως λέει ο μύθος, ο Βούδας επιστρέφει μια φορά το χρόνο για να ευλογήσει τον κόσμο, διαβιβάζοντας μέσω του Χριστού ανανεωμένη πνευματική ζωή. Κατόπιν ο Βούδας αποσύρεται αργά, ώσπου γίνεται αμυδρή κουκίδα στον ουρανό, που κι αυτή τελικά εξαφανίζεται. Η όλη τελετουργία της ευλογίας, από τη στιγμή της πρώτης μακρυνής εμφάνισης μέχρι τη στιγμή που ο Βούδας εξαφανίζεται από τη θέα, διαρκεί ακριβώς οκτώ λεπτά. Η ετήσια θυσία του Βούδα για χάρη της ανθρωπότητας (γιατί επιστρέφει με μεγάλο τίμημα) έχει τελειώσει και Εκείνος επιστρέφει και πάλι στον υψηλό τόπο, όπου εργάζεται και αναμένει. Κάθε χρόνο επιστρέφει για την ευλογία, και κάθε χρόνο επαναλαμβάνεται η ίδια τελετή.

(Τμήμα από ένα ανέκδοτο φυλλάδιο της Arcane School - Lusis Trust)

Οι αρχαίοι μύθοι λένε ότι αυτή την περίοδο ο Βούδας (Η προσωποποίηση του Φωτός) και ο Χριστός (Η Ενσάρκωση της Αγάπης) συναντιούνται και αυξάνουν τις ενεργειακές δονήσεις της Ανθρωπότητας, προκειμένου να βοηθήσουν έτσι την Ανθρωπότητα αλλά και ολόκληρη τη Γη. Το Wesak σηματοδοτεί μία έντονη περίοδο Πνευματικής αξιολόγησης σε όλες τις διαστάσεις. Τα αποτελέσματα της αξιολόγησης αυτής θέτουν την μοίρα της ενεργειακής δόνησης της ανθρωπότητας για τον επόμενο κύκλο των δώδεκα μηνών. Σύμφωνα πάντα με την παράδοση, την εποχή του Wesak, ο Βούδας επιστρέφει στην Γη για να την ευλογήσει. Οι ευλογίες αυτές μεταδίδονται μέσω του Χριστού και έτσι επιτυγχάνεται η ανανέωση της πνευματικότητας. Όταν ο Βούδας (που είναι η έκφραση της Σοφίας του Θεού) κατακλύζει την Γη με ευλογίες, ο Χριστός (που αντιπροσωπεύει την Ανθρωπότητα) εκφωνεί ένα ειδικό μάντρα που ψάλλεται μόνο αυτήν την περίοδο. Αυτό το μάντρα, δημιουργεί ιδιαίτερα υψηλές και δυνατές δονήσεις που ξεκινούν από την Γη και φτάνουν κατευθείαν στο Πνεύμα. Το μάντρα αυτό διαπερνά τις δονήσεις όλων των διαστάσεων και συνδέει όλα τα Φωτισμένα Σώματα της Γης με το Θεό. Μέσα από τον Βούδα διαχέεται στη Γη η Σοφία του Θεού και μέσα από τον Χριστό εκδηλώνεται η Αγάπη του Θεού.

(http://www.pranichealing.gr/GR/index_files/WESAK.htm)