Τι κάνεις σε μια τέτοια στιγμή είναι το ερώτημα; Ειδικά όταν ξαφνικά σε πιέζει ο χρόνος όπως έχουν πάρει τροπή τα γεγονότα και πρέπει να αποφασίσεις σε μισή μέρα ή και λιγότερο. Τα βάζεις όλα κάτω και αποφασίζεις, είτε με λογική είτε με αίσθημα, είτε με το πιο φαίνεται το καλύτερο, είτε - όπως στη δική μου περίπτωση- αυτό που σου δίνει ασφάλεια ή αυτό που σε οδηγεί στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Νομίζω και το πιστεύω ότι πρέπει να κοιτάξεις μέσα σου σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές. Τι σου λέει ο εσωτερικός σου εαυτός, αφήνοντας και τη συγχρονικότητα όπου μπορεί να σε οδηγήσει. Θα πρέπει να κοιτάξεις μόνο εσένα και βαθιά μέσα σου, ότι και να σου λένε, ότι και εμπειρία να σου εξιστορούν οι άλλοι από τη δική τους σκοπιά, εσύ είσαι που πρέπει να πάρεις την απόφαση και τη δική σου πορεία θα επηρεάσει μετέπειτα. Ακόμα κι αν πρέπει να σκεφτείς για άλλους, μέσα σου πρέπει να κοιτάξεις και στο τι πραγματικά θέλεις.
Υπάρχει και το εξής: ότι φαίνεται κακό δεν είναι πάντα κακό κι ότι φαίνεται καλό δεν είναι πάντα καλό. Στο χέρι σου είναι να καταλάβεις. Έμαθα, με πόνο επιπλέον πληρώνοντας τα ανάλογα τιμήματα των προηγούμενων αποφάσεών μου, ότι οποιαδήποτε απόφαση παίρνουμε σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής μας δεν είναι, ούτε πρέπει να είναι αντιδραστική ή εναντίον σε κάποιον ή κάτι. Δεν υπάρχει χώρος για σκέψη εκδικήσεως, αντίποινα, προσβολή ή πρόκληση. Ούτε χώρος για αμφιθυμία ή αμφιβολία. Είναι μια απόφαση που βγαίνει από την καρδιά μας. Μια στιγμή αλήθειας. Εκείνη τη στιγμή λέμε ναι στη ζωή και στο έργο που βρίσκεται εμπρός μας.
Δεν υπάρχει κάποια "σωστή" απάντηση. Όπως και δεν υπάρχει καθόλου απάντηση όταν πρέπει να λάβεις μια απόφαση, πρέπει να πάρεις μια απόφαση είτε σωστή είτε λάθος ακόμα κι αν δεν υπάρχει στην πραγματικότητα σωστό ή λάθος. Σκοπός δεν είναι να ευχαριστήσουμε τους άλλους. Εκείνο που μετράει είναι να είναι "σωστή" για μας.
Χρειάζεται βέβαια κι ο συγχρονισμός να είναι "σωστός". Συγχρονισμός είναι η εσωτερική αίσθηση της σωστής στιγμής, εκεί που κάποιος δεν αισθάνεται καθόλου ότι δεν είναι ακόμη έτοιμος και δεν διστάζει. Αν ο συγχρονισμός δεν είναι σωστός, τότε δεν είμαστε ευαίσθητοι στον εσωτερικό μας ρυθμό και χρειάζεται περισσότερη εμπειρία. Η ζωή θα φέρει άλλη μια ευκαιρία να διασχίσουμε αυτό το σημαντικό κατώφλι σε κάποια επόμενη χρονική στιγμή.
Τι γίνεται όμως, όπως στην περίπτωσή μου, που η απόφαση ή η ευκαιρία που παρουσιάζεται (αν και στα μάτια μου δεν φαίνεται ακριβώς σαν ευκαιρία) είναι μοναδική τουλάχιστον φαινομενικά και δεν φαίνεται να ξαναυπάρξει μια τέτοια ευκαιρία.
Να αρπάξω μια προσφερόμενη θέση σε οργανισμό που δεν συμφωνώ να δουλέψω να πάω στο Καστελόριζο που θα είναι πολύ περιορισμένα για μένα ώστε μετά από λίγους μήνες να πάρω μετάθεση στο πατριδονήσι μου το οποίο δεν με χωράει πια μετά από 7 χρόνια και βάλε ώστε να πετύχω επιτέλους να έρθω Αθήνα έχοντας εξασφαλίσει μια δουλειά στο τσεπάκι μου και οικονομική άνεση.
Ξέρω με την κρίση τώρα κλπ κλπ. Το 70% των Ελλήνων πέσανε σε κατάθλιψη και το 90% των εργαζομένων αισθάνεται ανασφάλεια... Έμαθα πως η ασφάλεια είναι φαινομενική ούτως ή άλλως. Μου προσφέρεται ένας τρόπος ζωής που και σε κάθε άλλη περίπτωση δεν θα επέλεγα. Δυο φορές απέτυχε να γίνει η πρόσληψή μου και την τρίτη φορά μου ήρθε τώρα με όλες τις πιέσεις που συνεπάγεται αυτή η απόφαση ειδικά από το συγγενικό μου περιβάλλον.
Τα γράφω κι αυτά για να ξεθυμάνω, να δω, να καταλάβω, να θυμηθώ. Μέσα μου νιώθω πως εφόσον δεν είναι κάτι που θέλω ούτε επιδιώκω, δεν πρέπει να το κάνω. Κι ας δυσκολέψουνε τα πράγματα. Κι ας έρθω σε σύγκρουση πάλι. Δράμα=σύγκρουση από δυο πλευρές που έχουν δίκιο, τουλάχιστον από τη δικιά τους οπτική. Κι η ζωή είναι γεμάτη από αυτά αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να μάθουμε από το μεγάλο σχολείο που λέγεται ζωή. Αγαπάω τη ζωή, μου αρέσει να μαθαίνω, πρέπει και να ρισκάρω γι αυτό ξεπερνώντας και τους φόβους μου....
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε και το μοιραστήκατε μαζί μου.
Αναρτήσεις
1 ανεμομαζώματα:
Ξέρεις κάτι? Η ουσία είναι σε αυτό που λες, δεν υπάρχει σωστό η λάθος σε τέτοιες αποφάσεις.
Το μόνο λάθος είναι να μην ακούσεις τον εαυτό σου. Είτε γιατί αρνείσαι να τον ακούσεις, είτε γιατι σε πιέζουν, είτε για χίλιους λόγους.
Όμως η ουσία είναι πως η ζωή είναι δική σου. Η απόφαση που θα πάρεις σαφώς και θα επηρεάσει τους γύρω σου, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όμως πρώτα απο ολα πρεπει να βάλεις τη Morgana.
Το τι είναι καλύτερο για αυτήν. Και οι υπόλοιποι, θα ακολουθήσουν αν το θέλουν, την δική της πορεια.
Δεν είναι σωστό προς τον εαυτό σου πρώτα απ όλα να καταπιέζεις το οποιοδήποτε συναίσθημα σου ή ένστικτο ή επιθυμία για να ευχαριστήσεις κάποιον τρίτο.
Δημοσίευση σχολίου