Web Informer Button

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

Μια παλιά ιστορία.....



Με αφορμή μια ανάρτηση του Ευρύνοου που μου ξύπνησε και κάποια βαθύτερα αισθήματα, άφησα μια παλαιότερη ανάρτηση που έγραφα και προσπαθούσα να τελειώσω τόσο καιρό για να πιάσω αυτήν...
Είναι κάποια ιστορία που ίσως χρειάζεται να ειπωθεί τελικά. Την άκουσα και δεν μπορούσα να την πιστέψω ενώ ταυτόχρονα την πίστευα με όλη μου την καρδιά. Ακόμα δεν έχω καταλάβει αν είναι αλήθεια ή ψέματα, ακόμα δεν έχω συγκεντρώσει καν όλα τα κομμάτια του παζλ για να τη δω ολόκληρη στο σύνολό της. Αλλά θα πω ότι μπορέσω από την ιστορία αυτήν...

Ήταν κάποτε μια νεαρή κοπέλα. Δεν έμαθα πως γεννήθηκε ή από ποιους γονείς. Σε μια παραδοσιακή κοινωνία, ήταν κάτι σαν η σοφή - τρελή του χωριού. Όλοι ήξεραν πως ήταν αλλοπαρμένο πλάσμα, αλλά αυτή η τρέλα της άρεσε τη ίδιας γιατί μπορούσε να κάνει ότι ήθελε, να πάει όπου ήθελε, να μιλάει και με όποιον ήθελε...
Γιατί αντί να μιλήσει στους ανθρώπους, η κοπέλα προτιμούσε περισσότερο να μιλάει στα ζώα, στα πουλιά και στα δέντρα της εξοχής και του διπλανού δάσους. Ήταν απίστευτο αλλά όντως μπορούσε να τα ακούσει και να καταλάβει έτσι τι ήθελαν ή τι μέρος του κύκλου της φύσης μουρμουρούσαν αέναα. Κι έτσι μπορούσε κι η ίδια να μπει σε επικοινωνία μαζί τους.
Και μόνο με την προσφορά του σεβασμού και της παρουσίας της και την συναίσθηση όλων των ζωωτήτων που υπήρχαν και ζούσαν γύρω της, μιμούμενη ταυτόχρονα τους ήχους όλων αυτών που άκουγε, μπορούσε κι έμπαινε σε μια ζωντανή επικοινωνία μαζί τους. Είχε μάθει, νιώθοντάς το και σε κάθε εκατοστό του κορμιού της, πως ήταν μέρος ενός ευρύτερου όλου και αποδεχόμενη αυτό, μπορούσε να έρθει σε πραγματική επαφή με το όλον.

Υποψιάζομαι πως έβλεπε πως οι άνθρωποι δεν ένιωθαν το ίδιο. Κι αυτός ήταν ο λόγος που δεν τους πλησίαζε τόσο όπως τα ζώα. Δεν έμπαινε σε ουσιαστική επικοινωνία μαζί τους όπως έμπαινε με την φύση. Έμενε μαζί τους αλλά ουσιαστικά προτιμούσε να μην ανήκει σε αυτούς. Να μην είναι μέρος της κοινωνίας των ανθρώπων. Κι αυτό πρέπει να ήταν το μοιραίο σφάλμα της. Αν μπορούσε να ανοιχτεί εξίσου και να επικοινωνούσε καλύτερα με τους ανθρώπους, θα είχε προλάβει πολλά δεινά...

Έτυχε μια μέρα, χαμένη στο δάσος και στον δικό της κόσμο που ήταν όπως συνήθως, να τη δουν τρεις άντρες. Τι τους οδήγησε ακριβώς, δεν το ξέρω. Να 'ταν η λαγνεία μόνο; Να ήταν και μια αίσθηση τιμωρίας; Να ήταν και η προσπάθεια να κατακτήσουν το άπιαστο ή ότι φαινόταν στα μάτια τους πως τους περιφρονούσε; Είχε ξυπνήσει το κτήνος μέσα τους.
Και η κόρη αυτό το κτήνος και το απέστρεφε και την έλκυε ταυτόχρονα, αυτό είναι κάτι περίεργο και δυστυχώς, μάλλον κάτι πιο αρχαίο. Ήταν και κάτι που είχε μέσα της. Ήταν και τολμηρή από μόνη της.
Κατάφεραν να την πιάσουν και να τη βιάσουν. Δεν έφτανε μόνο αυτό, της έκοψαν και τη γλώσσα...Δεν έχω μάθει ακόμα γιατί ακριβώς. Για να μη το πει στους συγγενείς, στα άλλα μέλη της κοινωνίας ή στην ίδια φύση και τους τιμωρήσει; Για αυτό ακριβώς, για ποιο λόγο της έκοψαν και τη γλώσσα, είναι που έχω τη μεγαλύτερη απορία από όλα. Γιατί επηρέασε και όλη τη μετέπειτα πορεία της.

Δεν ήταν μόνη της, ήταν και κάποιος εκεί πέρα, φίλος της ή παλιός φίλος της, μπορεί κι ακόμα και εραστής της. Την ήξερε αρκετά, είχε ακούσει μάλλον κάτι κι είχε τρέξει να προλάβει να τη σώσει, αλλά ήταν πολύ αργά. Ματωμένη πια την κρατούσε στην αγκαλιά του κι έκλαιγε απαρηγόρητος Πολύ αργά όμως, η γλώσσα της είχε κοπεί ήδη. Δεν θα μπορούσε να μιμηθεί ξανά τους ήχους της φύσης και να μιλήσει με τα ζώα και τα πουλιά. Δεν θα μπορούσε καν να μεταφέρει ότι μπορούσε από αυτό στους ανθρώπους. Δεν είχε κανένα λόγο πια να χαρεί. Ήταν χαμένη ολοκληρωτικά.
Παίζει και η πιθανότητα πως αυτός ο άνδρας που την αγκάλιασε και να ήταν ένας από τους βιαστές της, αλλά δεν έχει σημασία...

Σημασία έχει ότι τελικά η γυναίκα απομονώθηκε τελείως. Την παρακάλεσε ο άνδρας με όλη του τη δύναμη για να σωθεί η ίδια, αλλά εκείνη έφυγε και χώθηκε βαθιά στο δάσος, μόνη της, μη μπορώντας να μιλήσει με κανέναν πια και μη θέλοντας άλλο πια να το κάνει. Τα είχε απαρνηθεί όλα. Δεν μπορούσε να τη σώσει κάτι τότε... Κι έμεινε στον κόσμο της σιωπής, για πόσο διάστημα...δεν το γνωρίζω ακόμα.

Αυτά είναι που γνωρίζω από την ιστορία. Λυπητερή δυστυχώς, αλλά η ελπίδα υπάρχει γιατί πάντα μπορούμε να μάθουμε από τα λάθη μας.

Σας φιλώ από τα βάθη της καρδιάς μου



15 ανεμομαζώματα:

Ευρύνοος είπε...

Ευρυνόμη (χρησιμοποιώ τούτο το όνομα σου διότι νοιώθω καλύτερα)..
απορία έχω για την ιστορία αυτή..
ο σοφός, δέν απομονώνεται απαραίτητα διότι φέρει ευθύνη..
ευθύνη για το "είδος" του..
όπως ο δάσκαλος, πρέπει να μάθει τα παιδιά το λάθος και το σωστό..
όπως ο σωστός δάσκαλος, πρέπει να μάθει να μιλάει την "γλώσσα" των ανθρώπων, για να τους φέρει κοντά του και να τους εξηγήσει τα λάθη τους..
μετά απο αυτό, ίσως να μάθουν.. το σωστό..

όσο για τον φίλο μου τον Πλάτανο, πρέπει να κάνω κάτι γι αυτό.. να αφαιρέσω απο το σώμα του ότι τον πονάει.. μακάρι να μαζευόμασταν κι άλλοι που "αισθάνονται" και όχι θίασος περίεργων και να πηγαίναμε παρέα..

να είσαι καλά..

Gi Gaga Kouni Beli είπε...

Raped today is the fairy
by the preacher of the dark
crime scene wet and gory
as the walls sceechingly hark
it cut through the petal
the knife of desire
innocence facing metal
the all eating fire
some call it genocide
some call it defiance
who is it to deside?
the victim or the askance?
answers many questioned
flowers missing aroma
arrogance still destined
haughty again is the drama

Prince Of The City είπε...

Ομορφη ιστορια...

Morgana (Ευρυνόμη) είπε...

@ Ευρύνοε: είναι πραγματικά μια άποψη αυτή! Μπορώ να την καταλάβω!
Από όσα έχω καταλάβει, υπάρχουν αρκετές απόψεις του σοφού. Μου μιλάς για τον σοφό - δάσκαλο που έχει την ευθύνη να δείξει και να δώσει να κατανοήσουν οι άνθρωποι τι είναι το σωστό και λάθος. Βέβαια το να φτάσουν εθελουσίως στην κατανόηση αυτή και να την κρατήσουν καλά μέσα τους είναι από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του δασκάλου. Το μεγαλύτερο από όλα θα είναι μάλλον όταν ο μαθητής δεν θα τον χρειάζεται άλλο ;)
Υπάρχει και η άποψη επίσης πως σκέψεις/γνωμικά που δεν επικοινωνούνται είναι σοφία χαμένη...

Πιστεύω πως υπάρχουν διάφορα είδη και δυνατότητες του σοφού ή μάγου. Και διαφορετικές ευθύνες ανάλογα.
Σοφός μπορεί να είναι και όποιος έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που βιώνει τη ζωή του με τέτοια χαρά και πίστη που από μόνο του είναι αρκετό. Μπορεί να επηρεάσει και τους άλλους γύρω του έτσι.

Κοινός φόβος στις περιπτώσεις σοφού είναι η αποξένωση. Μάλλον αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος του σοφού και το έχω βρει πολλές φορές να επαναλαμβάνεται. Στα αγγλικά υπάρχει η αντίστοιχη λέξη: alienation. Ξένος ανάμεσα σε ξένους. Ή να τον βλέπουν σαν κάτι εντελώς διαφορετικό. Κάτι το μακρινό, απρόσιτο. Να αισθάνονται τη σοφία του αλλά να νιώθουν ότι δεν μπορούν να τον πλησιάσουν...

Αυτό είχε αισθανθεί και η κοπέλα της ιστορίας. Όχι πως δεν είχε προσπαθήσει να δείξει στους γύρω της τον κόσμο όπως τον έβλεπε μέσα από τα μάτια της, αλλά την περνούσαν για τρελή ή για κάτι σοφότερο μεν αλλά δεν μπορούσαν να το προσεγγίσουν. Προσπαθούσε να τους δείξει πως αυτό που ζούσε με τη φύση δεν ήταν κάτι δύσκολο να ζήσουν κι αυτοί και πολύ θα τους ευνοούσε, αλλά ήταν αργά πια γιατί την είχαν ήδη αποξενώσει ή είχε ήδη αποξενωθεί κι η ίδια υποσυνείδητα με τον τρόπο της. Πως μπορούσε να τους δείξει πως μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τη φύση όταν δυσκολευόταν να επικοινωνήσει μαζί τους...;
Αν ξέρεις κάτι πάντως, πολύ θα ήθελα να το μάθω ειλικρινά!
Η ιστορία αυτή με έχει πονέσει πολύ κι εμένα...

Πάντως πιστεύεις κι εσύ, σαν τρελός του χωριού, πως δεν είσαι σοφός? ;) Είναι η άλλη όψη του νομίσματος!Του νομίσματός σου. Σοφός-Τρελός

Μπορείς να κάνεις μια έκκληση να μαζευτούν είτε άτομα από το μπλογκ είτε κοντινά σου άτομα να επισκεφτείτε τον πλάτανο! (μάλλον αρχίζει και με πιάνει το μαχητικό μου τώρα;) Και να απαιτήσουμε να βγάλουν τις αλυσίδες του!
Όποιον εμπιστεύεσαι να καλέσεις, μου αρέσει η ιδέα σου αυτή.
Κι αν βλέπω ότι παρουσιάζεται η ευακαιρία και μπορώ να καταφέρω να έρθω, θα το 'θελα κι εγώ και τιμή μου να τον επισκεφτώ.. Ευλογημένος κι ελεύθερος να 'ναι!

Αστρο - Συμμορίτες είπε...

Που χάθηκες αγαπητή?
Δύσκολοι καιροί.
Τους έχεις ψυχανεμιστεί?

Morgana (Ευρυνόμη) είπε...

@ GGKB: ήθελα να απαντήσω νωρίτερα...και να σου πω πως από την αρχή έμεινα με αυτούς τους στίχους που έγραψες! Πόσο ταιριάζουν στην περίπτωση!
Κι αν είναι από τραγούδι δεν το γνωρίζω αν και το έψαξα στο ίντερνετ...
Πως αλήθεια ειπώθηκαν οι στίχοι αυτοί?
Δυστυχώς μάλλον ολόκληρος ο πλανήτης βιώνει πια το βιασμό...και δεν του δίνουμε πολλά περιθώρια............
Η αρπαγή σε όλο τα σημεία της...

Morgana (Ευρυνόμη) είπε...

@ Prince ευχαριστώ!
Έχω και την αίσθηση ότι μπορείς να καταλάβεις την άβυσσο στην οποία μπορεί να βυθιστεί η ανθρώπινη ψυχή...

Morgana (Ευρυνόμη) είπε...

@ Αστροσυμμορίτες πράγματι πολύ δύσκολοι καιροί! Λες και πέσανε με ακρίβεια!
Αυτή η δυσκολία μου ήρθε κι εμένα όπου μου έπεσε σκληρή δουλειά και πολλά ατυχήματα μαζεμένα, τόσα που δεν έχω ξαναπάθει...
Δεν χανόμαστε πάντως! :)

Prince Of The City είπε...

Μακάρι να μην ήξερα, καλή μου!

Φιλιά!

Morgana (Ευρυνόμη) είπε...

@ Prince: μην σε ανησυχεί τόσο, όλοι έχουμε κάτι από αυτό αλλιώς δεν θα 'μασταν εδώ...
Και δεν βοηθά τόσο να το πολεμάς όσο να μπορείς να το χρησιμοποιήσεις και να το ξεπεράσεις ;)
Φιλιά και σε σένα!

Gi Gaga Kouni Beli είπε...

Δεν έχω ιδέα! Απλά χάζευα κάτι παλιά email για προσωπικούς λόγους και τυχαία έπεσα σ αυτούς τους στίχους παράλληλα με την ανάγνωση του κειμένου!

Morgana (Ευρυνόμη) είπε...

Τότε Gi Gaga δεν μπορώ να το εμηνεύσω σαν κάτι άλλο από μια παράξενη συγχρονικότητα ;) Να 'σαι καλά και να συνεχίζεις να μας κάνεις να χαιρόμαστε με το μπλογκ σου!

ο βασιλιάς του δάσους. είπε...

Αγαπητά μου και ταξιδιάρικα αδέλφια,
Αν η ιστορία αυτή ως ιστορία είναι θλιβερή, επικαλεστείτε την αγάπη σας με τους αγγέλους της, και δείτε την ιστορία από μία ακόμα ματιά, από την ματιά του ανθρώπου(???).

Σβήστε τα ονόματα, και δείτε τις ουσίες των ονομάτων επάνω στην σημερινή ‘’γυναίκα’’.. που την τρελαίνουμε ως κατώτερο είδος, και την ευνουχίζουμε την γνώση ως μητέρα της σοφίας και της γένεσης των συναισθημάτων την φύσης της ως γυναίκα.. ότι ποιο παρεξηγημένο πλάσμα υπάρχει σε αυτήν την γη.
Πολύ ομορφιά έχετε εδώ μέσα…



Δασένια φιλιά και με την αγάπη αγκαλιά , να πορεύεστε προς τον ήλιο σας.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.

Morgana (Ευρυνόμη) είπε...

Ιωάννη...(μ' αρέσει και ο τίτλος που διάλλεξες).....
είσαι από τους λίγους που είδαν τα αρχέτυπα μέσα στην ιστορία! Πέρα από τα πρόσωπα και τις προσωπικότητες. Τι κρύβεται ακόμα και στην ίδια τη ουσία της ιστορίας.
Σου βγάζω το καπέλο για αυτό...
Και σε ευχαριστώ για τα όμορφά σου λόγια, για τα δασένια φιλιά και την πορεία προς τον ήλιο...σου αντεύχομαι τα ίδια...ή έστω την πορεία προς τη αληθινή πατρίδα.
Ευχαριστώ επίσης!

Ανώνυμος είπε...

Αχ μωρέ, με στεναχώρησες πανάθεμα σε! Χεχέ...keep blogging!

Blog Widget by LinkWithin

"Magical Template" designed by Blogger Buster